Worteltjes.
Geen worteltjes vanavond. Want ook die drie worteltjes zijn verdwenen. Een bezoek aan de tandarts, zowaar een dame die zich in dat vak heeft bekwaamd. Niet alleen heel kundig, maar ook heel aardig. Een opleiding achter de rug van zes jaar en beoefent dit vak al twee jaar uit. Dus had ik alle vertrouwen in haar werkzaamheden. Een verdoving, wat halsbrekende toeren in mijn open mond, wat spoelwater om vervolgens nog die andere de verwijderen. En dan om het geheel op z’n plek te houden ook nog een hechting. Die, als het goed is, in de loop der tijd gaat verdwijnen.
En dan dat andere geklooi. Ga overstappen van KPN naar simpel. En dat brengt de nodige beroering met zich mee. Van 2 G naar 4 G blijkt achteraf, dus opnieuw een Nokia in de aanschaf. En dan denk je dat je klaar bent, maar dan begint de ellende pas. Geen zicht op enig menu, geen idee hoe dat ding aan de praat te krijgen en dan maar weer in afwachting van een bezoek aan de winkel die mij dit toestel heeft verkocht. Ben ik nu zo stom of is het zo dat de overstap naar simpel niet zo Simpel is als men doet voorkomen. Dus weg met het oude en op naar het nieuwe. Hoelang het nieuwe nog op zich laat wachten?
Een antwoord verwacht ik (tot) morgen!