Wik Pijper – WiksWegen.nl

Vanuit verschillende hoeken (dit keer zonder gaten!) bereiken mij geschenken die mij in een zekere verlegenheid brengen. Neem nu Hugo, die iets afgeeft, terwijl ik voor die tijd op zijn getoeter niet heb gereageerd, want wie is de persoon die mijn aandacht probeert te trekken?! En wanneer ik op weg ben naar de lift zie ik uit mijn ooghoek een man met een hoed, gekleed in het zwart alsnog door de sluis vetrekken… Ik noem mijn naam en de persoon die dit geschenk in ontvangst heeft genomen overhandigd mij een in een geschenkverpakking en van een enveloppe voorzien cadeau. Waar ik dat nu weer aan te denken heb…

Want enigszins ben ik op dit moment ook nog eens ondankbaar, gezien het feit dat ik bezoek wederom wel op prijs stel per telefoon, maar fysiek zoveel mogelijk uit de weg gaat. Dat heeft te maken dat ik vooralsnog in een week als deze als de dood ben om op de dagen van mijn aanstaande operatie nog met een variant van een mutant geconfronteerd te worden. Werk verder mijn lijstje af met de afspraken die Ria overzichtelijk heeft opgeschreven, waarbij ik de ene dag met een rolstoeltaxi naar het ziekenhuis wordt vervoerd en Marjolijn meegaat als mijn begeleider, de andere dag een bijzonder telefonisch gesprek heb met mijn cardioloog en ik op de vraag hoe het nu met mij gaat, dit keer kan antwoorden door te zeggen dat het niet goed gaat. Hij heeft mijn perikelen tot zich genomen en laat blijken dit voor mij heel vervelend te vinden, terwijl hij andere woorden naar voren bracht.

Dat wij bijkans een half uur met elkaar communiceerden, gaf hem de gelegenheid om een zekere boodschap omtrent de huidige communicatievormen te weten mails en appjes door het niet reageren door de ander hierop hem de gelegenheid gaf om uit zijn slof te schieten… Hetgeen ik niet van hem gewend ben! En dan voor vandaag wederom een uitje, dat wil zeggen wederom met een rolstoeltaxi heen en terug opdat het consult en het prikken van bloed voorafgaand hieraan kan gaan plaatsvinden. Een dag die zich laat omschrijven als in ‘blijde afwachting…’
Maar dan terug naar die geschenken, verrassende cadeaus die het verdienen om de nodige aandacht te krijgen. Waar Hugo mij trakteert met dnA tot Z waarin 26 wetenschappers zich uiten over de nieuwste inzichten, trakteert Dolf Jansen mij op 26 columns over ongeveer hetzelfde. Dat neemt niet weg dat ook de Eerste Bergensche Boekhandel vertegenwoordigt is en dat het boek dat Dick mij overhandigde namens de Dichters Kring Alkmaar ook direct mijn nieuwsgierigheid opwekt te weten Wild Art, met als ondertitel ‘Kunst wordt niet altijd gemaakt door mensen die zich kunstenaar noemen!’

Verrukt ben ik door het feit dat zowel HUGO als DICK zich in de persoon die ik ben met hun keuze recht doen aan die persoon die ik op dit moment ben, te weten een figuur afhankelijk van de prikkels van buiten.

Wanneer dit mijn dankwoord is op de geschenken die ik in ontvangst mocht nemen…