Kaik, so heurt ut!
‘Kaik, so heurt ut’. Mijn interpretatie is natuurlijk niet van dien aard om over naar huis te gaan schrijven, terwijl het vastgelegde beeld van Martin daar wel weer aan voldoet. Een beetje tegendraads valt mij met regelmaat te verwijten, de andere kant is dat ik me af en toe zaken permitteer die waarschijnlijk bij anderen ervoor zorgen dat er stoom uit de oren komt. Was het alleen maar om een discussie uit te gaan lokken. Want dienen wij MA met een gespleten oog te aanschouwen, of houden we er weer eens een westerse filosofie op na? Houd je van sushi en is zeewier goed aan jou besteed, of wordt het toch een harinkie met ui en zuur? Is het zaak om geregeld ruimte te blijven bieden, of zijn het onbedorven smaakmakers welke de boel op stelten weten te zetten? En wie is de persoon die het aan het rechte eind heeft? Alsof een kronkel er niet meer toe doet.
Natuurlijk is de opmerking van Marcel terecht, was dan ook niet geheel en al in gewone doen. Een condoleance is nu eenmaal een gegeven, waar je de nodige variabelen qua emoties kunt ervaren. Dat, en hooguit dat zorgde ervoor dat ik het deed met de dingen die zich voordeden.
En dat het lichten waren…
Laatste 10 reacties