Toets der kritiek.
Belachelijk. Nou ja, bij wijze van spreken dan. Want niets is zo belachelijk tenzij je jezelf als uitgangspunt neemt. Ik neem het mij dan ook niet kwalijk dat ook bij mij met regelmaat de geest uit de fles verdwijnt. En wanneer dit dan weer plaatsvindt, heb ik de neiging om met mijn gedachten aan de loop te gaan. Dat gaat mij beter af dan wanneer ik me moet verplaatsen. Kan nu wel over een Totale Heup Prothese beschikken, maar de optater die mijn spieren hebben gehad, doen vermoeden dat daar de gang een beetje uit is. In feite tot stilstand is gekomen.
Maar dat neemt niet weg dat ik zonder andere hulpmiddelen door het leven ga. Omgaan met een mate van beperking, levert ook wel weer wat op. Alleen heb ik nog niet door wat mij dit precies oplevert. Voldoening vinden in het gemak waarmee ik lettertjes naar voren breng? Wat schrijfsels naar de Flessenposten post. Of waar HOOP & (k)LOOS dit keer weer in de Alkmaarse Post te vinden valt. En Schagen het moet doen met een stuk getiteld rebellen? Om maar te zwijgen over die andere stukken die waarschijnlijk de toets der kritiek kunnen doorstaan. Een zekere vorm van vermaak, dat mij door een mate van inspanning, ontspant.
Het houdt mij bezig terwijl ik weinig op straat te vinden ben.
Recente reacties