Wat geweest is…

Het was een feest, maar wat geweest is, is geweest. 50 jaar na dat woord van JA. Joke en Piet 50 jaar een paar. En dat zij daar een brief van de burgemeester van Schagen voor mochten ontvangen, was naast de bloemenhulde een moment om even (hoewel even?) bij stil te staan. Gezegend met de nodige kinderen die ook nog eens gezorgd hebben voor kleinkinderen, en dat alles in huize van Houten in Schagen. Waar even het moment was waarop niet geheel en al duidelijk was waar dit precies gevierd zou gaan worden. Gewoon bij hun thuis. De nodige alcoholische versnaperingen de diverse kelen wisten te vinden, en niet in de laatste plaats de hapjes die Mel voor haar rekening had genomen. Noem het en het was er. De nodige knabbels die vooral bij de kleinkinderen die zich te buiten gingen aan al dat hartige lekkers. Maar niet eerder dan dat de tom poucen ook verorberd waren. Want dat daar gebak bij hoort, een voorspelbare vanzelfsprekendheid.

En bloemen. Vele bossen bloemen die het geheel van een kleurrijk palet weten te voorzien. Dan heb je nog geen kerstboom nodig. Eerst het ene feest opdat dat andere feest op termijn weer de nodige aandacht gaat verdienen. Iets met boom en een man, een stal voor hen die dat vanuit (t)huis gewend zijn, en vooral het moment dat van alles uit de kast wordt gehaald om het nuttige (eten en drinken) met het aangename te verenigen. De mond staat rond, de maag maakt zich op de hoeveelheid te gaan verstouwen en de pot die zich uiteindelijk over het hele gebeuren gaat ontfermen. Ik bedoel maar, maar wat ik nu precies bedoel:

van harte Joke en Piet en koppel daar nog meerdere jaren aan vast!