Het failliet van

Altijd weer een feest, wanneer ik op mijn beperkingen word gewezen. De volgende les van Rob doorstaan en zowaar het lukt mij om de teksten van de nodige prenten te voorzien. Alleen, wanneer ik bepaalde plaatjes probeer te verwijderen, dan is die mogelijkheid niet direct voor mij zichtbaar. Dus blijf ik simpelweg wat aanklooien, hetgeen ook niet direct de bedoeling is. Al met al ben ik dik tevreden met het huidige resultaat! Aantekeningen gemaakt, de cursus met een krappe voldoende weten af te ronden. Heeft iets weg van een 5,5 wat dan weer wordt afgerond met een zes. Randje van het kantje boord, maar ogenschijnlijk is dit ongehoord. Weer een leuke taalvondst, waarbij ik mijn buurman op het verkeerde been probeer te zetten. Hij heeft waarschijnlijk een boek gescoord, waarbij de taalvondsten van Reve als aandachtspunt aan zijn toaal van interesse heeft toegevoegd. En zo blijven we van elkaars bestaan op de hoogte!Daarnaast de vraag wie op mijn schrijfsels zit te wachten, de wetenschap dat mijn column op de FlessenpostuitAlkmaar is geplaatst, doet mij toch wel weer bijzonder veel deugd. Terwijl ik waarschijnlijk op duegdzaamheid een onvoldoende had kunnen scoren. Maar ook daar gaat het niet om, waar het wel om gaat is dat ik met Rob tot een gesprek kwam waarbij het doen van dingen bepalend is voor de wijze waarop wij in het leven staan en het leven als zodanig beleven. We zijn er nog en door dingen te blijven doen, komen we niet terecht achter die veronderstelde geraniums. Maar hoeveel pensionados zijn er niet die zich doodongelukkig lopen te vervelen? Zouden wij die de kost gaan geven, waren we waarschijnlijk binnen een seconde failliet…

Maar zover komt het op dit moment (nog) niet!