Ver STAND!

Het verstand komt met de jaren, luidt het gezegde. Maar bij sommigen lukt het niet om iets aan het verstand te brengen. Tot een moment van helder inzicht. Maar ook dat inzicht kent vele jaren achter zich. Hij kwam er zeer regelmatig mee weg. Hij had iets van een slang en ruilde dit geregeld in voor een paling. En ook emmers snot waren aan hem goed besteed. Laat staan een kwispedoor waarin eenieder zijn gal kwijt kon.

Hij speelde zijn spel tot op zekere hoogte en waar hij dacht dat ook pokeren een kwaliteit van hem zou zijn, op tegenslag had hij niet gerekend. Geen bakzeil maar zijn schuit ging ten onder. Het waren meer dan zeven jongens die met hem in het water vielen. Reddingsboeien waren niet meer voor handen, en waar ooit de nood hoog was geweest, was er geen sprake meer van een redding. Hij besloot zich terug te trekken uit het vak dat hij in de loop der jaren had geleerd. Verliet de onveilige haven waar hij uitzicht had op de vijver die hem in de loop der jaren zo gewoon was geweest. En het is een kwestie van tijd voor ook het Torentje zich opmaakt om een nieuwe gast te gaan verwelkomen.

Zijn leeftijdsgenoot ontving hem met een welkom dat hij hooguit aan zichzelf te danken had. Willem was niet alleen wakker geschud, maar ook de man die het teflon al jaren als zijn bondgenoot beschouwde, ook die laag liet los. Total los. En ook zijn ambitieuze plannen voor de toekomst konden naar de schroothoop. Maar hij werd toch nog gewaardeerd.

Door de man met die witte kuif.