Tot hier en zo ver.
En dan is het zover! Van het droge naar het natte. Dat wil zeggen dat meerdere familieleden een heuglijk feit gaan vieren. Noem het jaardagen en zet daar ver voor. Niet iedereen is even gelukkig met de tijden die in het vooruitzicht komen, het blijft een gegeven dat even stilstaan bij je eigen tijd, je bewust maakt van dat wat achter je ligt en geen idee hebt omtrent het vooruitzicht. En dat dit gepaard kan gaan van wat fysieke ongemakken, ach ook daar leer je vanzelf mee te leven. Hoogtij ligt vaak achter je en wat je in je leven allemaal hebt meegemaakt, dat ligt verscholen in de krochten van je brein.
Of je moet zo ‘gek’ zijn om je levensverhaal te gaan boekstaven. Hetgeen ook niet voor iedereen is weggelegd. Iets fysieks op een andere manier, iets waar je mogelijk met een zeker genoegen op terugkijkt en wat je wilt ‘delen’ met anderen. Daar komt’íe: delen! Ik had daar een gesprek mee met Kees en die constateerde dat dit iets is van de huidige tijd. Het zoeken naar wat saamhorigheid, doordat allerlei sociale media dat ook voor een groot deel opeisen. Waarbij de kans bestaat dat wat je deelt op een zeker moment een eigen leven gaat leiden, met alle ongemak van dien. Dus hop naar februari, met maart in het verschiet (gelukkig een korte maand!) en mogelijk de kans dat het voorjaar wederom spruiten uit de grond laat schieten. Het zonnetje zich wat vaker laat zien en de somberte laat verdwijnen. Hoewel er steeds meer wolken gaan verschijnen. Voornemens van een wispelturig kabinet waarbij de pijlen worden gericht op zieken en afgekeurden. van 75 naar 70 %. Waarbij het lot bepaald niet aan hun zijde terecht is gekomen. Je vraagt immers niet om ziek en zeer, je vraagt niet om afgekeurd te worden en vanaf de zijkant moet gaan kijken hoe anderen over jouw toekomst denken.

Dat is delen op een onmogelijke manier!