Slappe hap(pen), ff slikke…

Het verschil tussen komedianten en querulanten? De een drijft spot en de ander doet alsof. Bij de een is er mogelijk sprake van een rode draad, en bij de ander gaat het meer om soebatten. En proberen om de ander een pootje te lichten, met woorden een strijd aan te gaan en mogelijk in de bres gaan springen die zich voordoet. Of simpelweg door aan de touwtjes te gaan trekken en te ontdekken dat er geen sprake is van een marionet! Je hebt een keuze gemaakt, een tweetal mensen voorgedragen, de eerste viel af en de ander bleek partijloos te zijn. En dan begint het proces. Proberen om op de dagen van het debat de poten onder de stoel door te zagen. En dan beweren dat het allemaal niet zo’n vaart zal gaan lopen, in de wetenschap dat de nieuwe leden van dit Kabinet de tijd moeten krijgen om hun positie in het geheel duidelijk naar voren te kunnen gaan brengen. ‘Het zag er slecht uit en het ziet er slecht uit’, een kop in de krant of wat te denken van wat Gert Jan Segers naar voren brengt. ‘Een uitslaande brand valt moeilijk te blussen’, vooral als er geen blusmiddelen voorhanden zijn. ‘Gaat dit kabinet de kerst halen?’ Een nieuw dieptepunt ten overstaan van de Nederlanders. En wanneer de man die de X-factor niet laten kan het heeft over een ‘slappe hap’, dan is wel duidelijk welke koers de man zal gaan varen.

Voor zover er over een koers te denken valt.