Restanten.

Zijn het restanten welke zich een weg banen naar de uitgang? Of is het zo dat wanneer er sprake is van een uitverkoop, dat die uitverkoop dan weer gepaard gaat met die eerder genoemde restanten. Ressies als het ware, waar weinig eer mee te behalen valt. Of het moet zo zijn dat je creativiteit tot ongekende bloei komt. Waarbij de zinnelijkheid er van alle kanten afdruipt, waarbij het bepaald geen Kostverlorenkades zijn welke furore maken of waar de ander de hemel in wordt geprezen omtrent de keuzes die worden gemaakt. Zoals het Dicky met een zekere regelmaat treft.

Of wanneer bedrijven er weer toe overgaan om eigen aandelen in te gaan kopen, opdat dividend op de wat langere termijn weer lonend zal gaan worden. En de aandeelhouders likkebaardend hun getallen niet alleen zien toenemen, maar zich ook nog de nodige uitspattingen kunnen permitteren. En zich voor de rest voornamelijk hullen in stilzwijgen. Een bijzondere dag vandaag, waarbij het afscheid nemen van Harrie op het programma terecht is gekomen. Een condoleance in een uitvaartcentrum in Hoofddorp. Waar ik binnen mijn huidige mogelijkheden tegen mijn beperkingen aan blijf lopen. Waarbij ik in zekere zin tegen mezelf in bescherming wordt genomen. En ook dat zorgt voor enig verdriet, naast het feit dat ik hem nooit meer zal zien. En waar wij zaken konden delen, ook daar zal ik zelf een antwoord op moeten gaan vinden.

Morgen is het vrijdag en voor je het goed en wel beseft, staat de zaterdag alweer voor je deur.