Pompen.

Geenszins de pot verteren, hoewel ik somtijds die neiging wel vertoon. Dat ik me niet langer druk hoef te maken of we het einde van de maand wel uitkomen, of dat ik alsnog besluit om de nodige pecunia in een potje bij elkaar vergaar. Sparen doet immers kapitaal vergaren en waar behoeften op de loer kunnen liggen is het vaak de afweging welke daar een rol in speelt. Tenslotte worden we geregeld verwend met mensen die door hun positie in de gelegenheid worden gesteld om met een riant inkomen hun leven van de meest gewenste kleuren kunnen gaan voorzien. Want wat kun je allemaal niet doen, met een inkomen van ruim 7 miljoen. Dat zou je de baas van Ahold moeten vragen. De man is in staat om als CEO de lijst van de Fat Cat Day aan te gaan voeren. Op dinsdag 2 januari om twee minuten over negen had hij al evenveel verdiend als een AH medewerker met een minimumloon in een jaar tijd. Ga er maar aanstaan en dat hij aanstaat is een ander gegeven. Maar hij heeft dan ook een andere verantwoordelijkheid dan de man op de werkvloer. Toch is er ook sprake van een letter verschil: vakkenvuller versus zakkenvuller. En waar de consument vaak het slachtoffer van wordt.

Medelijden is dit keer zeker op zijn plaats, wanneer er een pleidooi wordt gehouden om het minimumloon te gaan verhogen naar 16 euro per uur. Waar dan weer de belastingdienst tevoorschijn komt. Loonbelasting om ervoor te zorgen dat de BV Nederland kan blijven bestaan. Want ook de overheid staat geregeld voor uitgaven die ze niet direct op voorhand hebben ingecalculeerd. Neem nu de wateroverlast. Dijken verhogen en bij velen komen de zandzakken voor de deur tevoorschijn. We weten dat een belangrijk deel van Nederland onder de waterspiegel woont. En dat het dankzij een ingenieus systeem wat ervoor zorgt dat we droge voeten houden is dankzij het Watermanagement waar onze Koning op is afgestudeerd. En zo blijkt ook deze keer weer dat de cirkel nog steeds rond is. Vicieus misschien, maar wie maalt daar nog om?

Hooguit wat aangerukte pompen.