Plukken.

Laten we eens stilstaan bij welzijn. Dat is altijd beter dan niet zijn. Maar of welzijn zo vanzelfsprekend is, ook daar zijn de nodige vraagtekens bij te zetten. Of wat te denken van een kwinkslag? Een oorvijg misschien? Of dat je een potje gaat rampestampen? Dat kun je beter aan mensen aan de andere kant van de oceaan overlaten. Want waar die hun ziel en zaligheid aan de duivel hebben toevertrouwd, ook daar komen we binnen de kortste keren mee in aanraking. Dan ontstaat het gevaar dat het bedreigingsrisico weer toeneemt, wordt er aan alle kanten onderzoek gedaan en dient de beveiliging op een andere standaard gestoeld te gaan worden.

Gekmakend in zekere zin, terwijl juist de mens die een bepaalde overtuiging heeft, gaat twijfelen aan die overtuiging. Het zorgt ervoor dat de cirkel nog steeds rond is en dat het geheel draaibaar blijft. Natuurlijk ken ook ik, de nodige frustraties. Maar daar valt over het algemeen prima mee te leven. Leven en laten leven kan een credo zijn. Maar hoeveel mensen bijten nog steeds in de staart van een slang? Zijn hun idealen op hun levenspad verloren? Een leven bij de dag dan wel een heel bewuste keuze te gaan maken.

En wat betekent ouderdom als je een zekere leeftijdsgrens passeert? We wonen in een straat waarbij de leeftijd van een aantal buurtgenoten de zeventig is gepasseerd. Waar echter ook jong volk de achtergelaten koophuizen met kinderen weer weet te bevolken. Waardoor rijp en groen zich letterlijk door die straat begeeft. Waar het contact zich beperkt tot de praatjes die zich voordoen. En waar niet direct gedacht wordt om dat eigen huis te gaan verlaten en je op te gaan sluiten in een hoogbouw appartement. Hoewel voor een aantal mensen alles gelijkvloers toch wel een mogelijkheid zou kunnen zijn. Of waar het alternatief een traplift dan wel een scootmobiel tot de mogelijkheden zou kunnen gaan behoren.

Ach, het zijn niet alleen wensdromen die een rol kunnen gaan spelen in de realiteit van alledag. Het zijn meer overwegingen en afwegingen die diezelfde mens op een bepaald moment ‘dwingen’ om een keuze te gaan maken. Het losbol zijn is slechts een herinnering aan een tijd die verstreken is. De verantwoordelijkheid die je kreeg op het moment dat je kinderen geboren werden. En het passeren van die leeftijdsgrenzen. Het zien van Abraham dan wel Sara. Het moment waarop je pensioengerechtigde leeftijd zich aandiende. En waarbij je de ontdekking doet dat tijd een totaal andere rol gaat spelen. De veronderstelling dat door niet te werken je voldoende tijd overhoudt om leuke dingen te gaan doen. Maar wanneer je dan een blik werpt in je portemonnee ontdekt, dat geld wat binnenkomt nog sneller die beurs verlaat dan je had gedacht. Was het alleen maar door de auto te pakken, een terrasje te zoeken en het leven van anderen aan je voorbij te laten gaan.

Ik hoef niet meer zo nodig. Blijf plukken van de dag!