Overdenking.

Wat kan mij gebeuren? Eigenlijk van alles maar zolang ik me daar niet druk om maak, hoef ik niets te vrezen. Ik laat veel dingen na en doe niet veel meer dan nodig is. Is dat mijn huidige levensmotto geworden? Daar ben ik me dan niet altijd van bewust. En wat ik doe roept veelal vragen op, waar ik niet direct een antwoord op weet. Maar als ik dan een voormalig ‘medestrijder’ tref en met hem de huidige stand van zaken bespreek, ontkom je er haast niet aan dat je dan ook zaken naar voren laat komen die als het ware aan de leeftijd gerelateerd zijn. Dat de dood een voorname rol gaat spelen en dat ongemakken zich steeds veelvuldiger voordoen. En wat het dan zo bijzonder maakt is het feit dat je op bepaalde gebieden nog steeds een bepaalde mening van toepassing acht.

Hoe het nu is en hoe het toen was. We lieten de psychiatrie van de landgoederen verdwijnen, zorgden ervoor dat er kapitale huizen voor in de plaats kwamen en lieten de psychiatrisch gestoorde mens in een moeras verdwijnen. Want dit werd vooral gezien als een kostenpost en de baten waren vrijwel nihil. En momenteel worden we opgescheept met een groep mensen die door hun verwarring de maatschappij met hun anders zijn naar voren laat komen. Waar de hulpverlening niet direct een antwoord op kan gaan geven, waar de overheid dan weer een interventie op dient te plegen waardoor menig beroepsgroep met besluiten uit het verleden op dient te gaan acteren. Nog zo’n woord dat de laatste tijd met grote regelmaat opduikt.

Het tijdperk dat de psychiatrie door een duidelijke keuze voor dit beroep ook inhoudelijk in staat was om deze mensen de juiste zorg te verlenen, ook dat is al weer lang geleden. Het heeft veel weg van een langdurige uitholling niet overdwars maar in de lengte. Alles op een hoop gooien geeft lang niet altijd het gewenste resultaat. Maar wie ben ik om me daar nog druk over te maken, zolang er steeds meer geld naar defensie gaat ten koste van andere instanties. Niet alleen de zorg maar ook het onderwijs dan wel ontwikkelingssamenwerking worden geacht om gelden over te gaan maken naar dat NAVO besluit. En waar Rutte zijn kansen schoon ziet, is hij toch ook de man die de marktwerking naar voren heeft gebracht. En wat heeft dat opgeleverd? Dat we steeds minder meer zijn gaan uitgeven. Dat schijnt een economisch principe te zijn en met mijn MULO-A diploma heb ik de ballen verstand van MULO-B. Dat het tegenwoordig alleen maar nullen en enen zijn, ook dat is een gegeven en als ik dan mag kiezen wordt het waarschijnlijk toch weer een nul.

Waardoor ik bijkans zeker weet dat die nul de lul is.