(on)Mogelijkheden.

De pie is binnen! Vraag niet waar de gamba’s zijn gebleven, waarschijnlijk ergens onderweg in mijn maag-darmkanaal. Opdat ze worden opgedeeld in duizenden kleine stukje, hetgeen ervoor zorgt dat de moleculen worden omgezet in vetten. Hetgeen dan weer een negatieve invloed schijnt te hebben op mijn totale gestel. Dat levert de Tweede kerstdag op, wanneer we ons gaan buigen over de Visschotel van Johan Schilder, inwoner van Volendam met een winkel in de Mare. Waar hij kan rekenen op een goede klandizie door de waren die hij in zijn aanbiedingen heeft. Hoewel, is er wel sprake van aanbiedingen? Sterker nog, niet alleen de producten uit de supermarkt kennen prijsverhogingen, het feit dat Herman Heijermans met zijn toneelstukken ook al over het feit sprak dat de vis duur betaald werd, dan hoef je nog niet eens te denken aan de schuit ‘Op hoop van zegen.’ Want die schuit kent in de huidige tijd nog weer een ander bestaan: het Schip der Staat met aan het roer niet eens een Kapitein.

Met andere woorden: ergens wordt een joystick bediend, waarbij de niet zichtbare persoon zich nog steeds in wolken weet te hullen. Dat zijn kapsel toereikend is, dat is dan wel weer duidelijk, dat hij het liefst communiceert via X en Y en Z aan zich voorbij laat gaan, zal wel wat met zijn mogelijkheden te maken hebben.

Anderen houdt hij het liefst beperkingen voor.