Betogen.

En dan schiet het gewoon weer op. Naar het einde van dit jaar, een wisseling en dan die eindeloos lange maand januari. Waarbij het knallen van het afgelopen jaar zich nog veelvuldig zal voordoen. Niet alleen vanwege die jaarwisseling, maar meer omdat de wereld steeds meer in brand komt te staan. Waarbij machthebbers zich steeds meer als dictators manifesteren, de wereldbevolking soms letterlijk aan hun laars lappen en niet te beroerd zijn om mensen van have en goed te verlossen. Letterlijk met de grond gelijk te maken.

En dan heb ik het in een ogenblik door! Ik sluit simpelweg mijn ogen, stop mijn oren dicht en doe verder gewoon alsof ik gek ben. Met dat laatste heb ik de minste moeite. Dat wil niet zeggen dat ik me helemaal van de wereld terugtrek, hoewel het gegeven dat een beer zich in een hol terugtrekt en niet eerder dan het voorjaar zijn leven weer oppakt. Op jacht gaat naar forellen die hij uit een rivier slaat. Om maar even een metafoor naar voren te brengen. Stond de wereld maar vol van metaforen, dan zou eenieder daar anders naar staan te kijken. Want dan gaat ieder vergelijk per definitie niet meer op. Of het moet zo zijn dat helderzienden de wereld om ons heen anders zouden gaan verklaren. Dat cyclopen een rol gaan spelen en dat al die mysterieuze tekens die zich voordoen zich laten verklaren. Waarzeggers met glazen bollen de toekomst gaan voorspellen en wichelroedelopers het voor het zeggen hebben. De draad die verloren dreigde te gaan, toch de weg terug weet aan te geven. En over wegen gesproken, mijn pad is vooralsnog nog lang niet ten einde.

Dus ga ik maar door met betogen die er weinig toe doen, maar mijn geest de gelegenheid geven om verder te dwalen!