Gissen.

Het blijft gissen. Geen witte Kerst maar hooguit een grauwsluier die de komende tijd blijft hangen. En dan te bedenken dat het allemaal heel anders had kunnen zijn, de tradities die voor een deel in ere worden gehouden, de familiebijeenkomsten die zich kenmerken door een verbinding die zich op andere dagen niet voordoen, dan wel de niet altijd zichtbare ergernissen welke zich op andere momenten blijven herhalen. De keurmerken die aan inflatie onderhevig zijn en de garnalencocktails die zich kenmerken door de prijzen die hiervoor gevraagd worden. Niet altijd machinaal gepeld, elders komen vele handen aan het werk en wordt het vervoer in vrachtladingen vol van het ene continent naar het andere vervoerd. Het meer dat niet altijd minder wordt.

En waar de deur van de stal wijd open staat, wordt aan de andere kant weer een deur gesloten. Tenminste, wanneer het aan die Asielminister ligt. Dus wordt het hoog tijd dat het beeld dat Tom ons voorhoudt, weer eens wat opgang maakt. Tenslotte heb ik van de Kerstman een politiek geladen prentenboek ontvangen, van de hand van Opland. Een terugblik op het rijke politieke verleden van de wereld en ook een land dat bekend staat als een Neder(ig)land.

Hoewel dat laatste zeer te betwijfelen is.