Jutten!

Het blijft een gegeven dat ik niet iedere dag over voldoende inspiratie beschik. Vooral wanneer ik aan mijn ‘verplichting’ om te gaan stofzuigen, tegen een belemmering aanloop. Want de geest is over het algemeen geduldig, alleen blijkt het vlees het dit keer af te laten weten. Geen idee waar deze omissie vandaan komt, maar het is simpelweg een gegeven. Dat neemt niet weg dat we toch met Moeder Corry wederom op stap zijn geweest en wel in de richting van Den Helder.

De wetenschap dat schoonzus en zwager zich op Texel bevinden, dat we uiteindelijk in Huisduinen terecht kwamen. Met uitzicht op de Razende Bol, wat in het verleden regelmatig een plek was waar zich drama’s voordeden. Dorus Rijkers met een sloep vol bemanningsleden redden wat er te redden viel. Mensenlevens en niet veel later waren het de jutters die zich met aangespoelde zaken bezig hielden. Maar de strandvonder was als ambtenaar door de burgemeester als zodanig aangesteld. Jutters waren dus gewoon jatters en maakten zich meester van zaken die het daglicht niet langer konden verdragen. De strandvonder was namelijk de beheerder van al het aangespoelde spul.

Tegenwoordig gaat het niet veel anders. Er kunnen spullen op de markt komen die van de vrachtwagen ‘gevallen’ zijn. Of, wanneer het een bende betreft, er door corrupte medewerkers alsnog ladingen worden achterover gedrukt. Maar dat zal waarschijnlijk van alle tijden zijn en ook zo blijven. Of, op een andere manier: je krijgt een mail waarin wordt aangegeven dat er een pakket van 25 kilogram op je wacht en je voor een laag bedrag de kosten voor je rekening dient te nemen. Er is maar een manier om dit te couperen: acuut verwijderen als als de sodemieter in het vak van ongewenste mail gaan zetten. Maar ook dan zal er op enig moment mogelijk alsnog twijfel gaan ontstaan.

Maar de spanning die jutters ervaren, valt niet te evenaren.