iebelig II
Nou vooruit dan maar. Tenslotte was het afgelopen zondag een dag vol met kleur, met vele sporters met een medaille omhangen want de marathon van Berlijn was achter de rug. Maar toen was het reeds middag, zaten wij in het zonnetje te genieten van een drankje in een Biergarten die met recht die naam eer aan deed. De halve liters waren niet aan te slepen en een enkeling hield het simpelweg op Fanta. Daar hoef je je fanta sie niet op los te laten. Hoewel, de indrukken die wij op die zonovergoten zondag mochten beleven, die logen er niet om!
Anhalter Bahnhof was omgetoverd in een technik museum, waar boven in het gebouw een Amerikaans vliegtuig aan kabels boven het museum uit torende. Een overblijfsel uit de tijd van de luchtbrug, toen er sprake was van een scheiding tussen Oost en West. En slechts een enkele autobahn mensen uit het westen de gelegenheid gaf om in de diverse zones een blik te werpen. Het begin van de Koude oorlog wat tegenwoordig steeds meer op een ‘Warme’ oorlog begint te lijken. En wij liepen daar rond als twee kinderen die los mochten gaan in een snoepwinkel…
Treinen, modelbanen, ringlokschuppen in een tweetal voorzien van een draaischijf, waarbij de diverse Hoogstandjes werden afgewisseld met simpele wagons. Hoewel, dat is ook een understatement, want het keizerlijke rijtuig was ook nog zichtbaar aanwezig. Met adelaar, met een kroontje in het blauw van die tijd. om maar even een detail naar voren te brengen. En ook Duitsland schuwt het verleden niet. Een goederenwagon waarmee de Joodse mensen naar hun eindbestemming werden gebracht en daar aangekomen in een linker- en een rechter kolonne terecht kwamen. Hen wachtte letterlijk een eindbestemming want zij kwamen terecht in de gaskamers. Waar Zyklon B uit de veronderstelde douchekoppen ze om het leven bracht. En de crematoria dag en nacht rook bleven spuwen.
We keken onze ogen uit en het feit dat Michael zich wederom goed had voorbereid, zorgde ervoor dat ik het genoegen had om van zijn reisleider kwaliteiten alle vruchten mocht gaan plukken. Of dit nu treinen betrof, of dat het vliegtuigen zijn, hij zorgde ervoor dat ik meer details te horen kreeg dan dat ik via oortjes een toer had kunnen volgen. Groot, groter en de overtreffende trap laat ik maar wat in het midden. Feit is wel dat we op de terugweg naar het Hotel de nodige prikkels te verwerken kregen. Dus kijk er niet vreemd van op toen wij op onze kamer waren gearriveerd, we letterlijk het bed opzochten om tot rust te komen. Voor wij ons op het avondeten gingen storten. Voor mij een Pizza Napolitana en hij aan de lasagne. Hij voelde zich een beetje misselijk, maar na het eten stond hij weer zijn mannetje! Nadat ik mijn wandel toer van de stappen had weten te voorzien. Dankzij het feit dat hij mij uitstekend wist te bege-leiden!
En gingen wij zowaar op tijd weer slapen!
