R U S T roest niet altijd!

(Her)ken je dat? Een gevoel van nutteloosheid wat mij de afgelopen tijd teistert. Futloos, initiatiefloos, weinig oog voor mijn omgeving, een enkel uitstapje naar de supermarkt, waarbij ik de tijdsduur overschreidt en het vervolgens mag gaan bezuren. Zo schiet het geen centimeter op en houd ik de millimeters maar voor mezelf. Plannen genoeg, alleen de uitvoering laat wat lang op zich wachten. Een schop onder mijn kont valt enigszins te versmaden, maar waar ik anders oprecht gebruik maak van het schrijven van artikelen, in de vorm van columns, ook daar moet ik de nodige stappen voor gaan zetten. Dat neemt niet weg dat er toch ontwikkelingen zijn die mij tot nadenken stemmen. Want dat er ‘iets’ moet gebeuren, dat is wel duidelijk wanneer de zolder zich meer kenmerkt door al die dozen die daar opgestapeld staan. Met een inhoud die door jarenlang te verzamelen, veelal de verpakking nog niet heeft verlaten. En dat stemt me aan de ene kant ietwat triest, aan de andere kant wanneer je spullen ruim zestig jaar in je bezit hebt, wordt het toch een vorm van een aderlating. En ook daar dien ik me bij neer te gaan leggen. Maar dat neerleggen, kost de nodige moeite en dat gepaard aan dat eerder genoemde gevoel, maakt het geheel niet veel prettiger. Al met al, vandaag is het zondag en een voornemen heb ik reeds: ik ga een oprechte, authentieke chili con carne in elkaar draaien. Opdat de bonen op enig ander moment luidkeels van zich laten horen.

Want ook dat hoort er nu eenmaal bij!

P.s. Bericht van Bruno die een hele tijd verstoken is geweest door het af leten weten van de Spaanse digitale wereld. Maar dat levert wel een ding op: RUST!