Heilige(n?!)

Ze bestaan nog. Die onverwoestbare heilige boontjes. Prima in staat om hun boontjes te blijven doppen en niet te beroerd om een zakdoek te gebruiken voor het bloeden. En geven geregeld een antwoord in de vorm van het maken van excuses. Excuses zijn er immers in overvloed en waar elders een dam is verwoest, komt ook de vloed aan woorden nauwelijks tot stilstand. Je draait wat, je wendt wat en laat na iets te doen.

Je verkeert immers in een stad achter de duinen, beschikt over een binnen= en een buitenhof en kunt er altijd gewag van maken dat de toenmalige minister van een bepaald kabinet het heeft laten af weten. En ook van die graaf die een zoon had die Jantje heette, valt te scharen onder de noemer van een kinderliedje.

Want kinderen kunnen immers weinig kwaad gaan doen, hoewel het de vraag is hoeveel kind nog in een politicus terug te vinden valt. Men struikelt weleens, men beroept zich op iets wat door de maximale hoeveelheid sms’jes is verdwenen en staat niet altijd stil bij het belang van anderen. De Randstad is wat dat betreft bepalend en de ommelanden zijn in de regel ver van het bed. Het zijn vaak wonderen die proberen de wereld te veranderen, maar ook die wonderen laten het de laatste tijd afweten. Het is makkelijker om een puzzle van Jan van Haasteren te gaan leggen, dan met de huidige coalitie verder te gaan. Een coalitie die de nodige beperkingen kent.

En nalaat om Ernst in te roepen. Ook die maakt zich geregeld zorgen.

Gere geld!