Een halve

Als je denkt dat je met een halve gare van doen hebt, dan heb je gelijk. Want ik kan nu eenmaal niet ontkennen, dat ik alle verschijnselen van een halve gare vertoon. Is het alleen maar door de berichten die ik dagelijks naar voren breng, waar de een er de ballen niet van snapt en de ander hooguit zijn of haar wenkbrauwen voor omhoog haalt.

Het hoeft niet altijd hoogdravend te zijn wat ik te berde breng, hooguit dat ik op dit klavier met wat lettertjes aan de haal ga. Halverwege de week en er staat nog het een en ander op het programma. Het fotocafe waar we bezig gaan met de folklore van Ton, die al heel lang op wat commentaar zit te wachten, de suggestie van Jan om met flitsers in de weer te gaan hetgeen op een mislukking is uitgedraaid, de batterij die niet opgeladen was of door jarenlang niet te gebruiken was gaan lekken, de improvisatie ten aanzien van een karakteristieke kop waar menig ander ook weer een eigen draai aan heeft weten te geven, nietwaar Martin? Goed om zo bezig te zijn want daardoor blijf je bezig. Wat dan wel weer een plaats verdient in de halve gare die ik ben.

Alsof ik niet veel anders kan.