Genoegdoening.

En dan te bedenken dat het er mogelijk naar uitziet dat ‘het boek’ daadwerkelijk gestalte zal gaan krijgen. Zowel qua inhoud als verpakking. Dat daar kosten aan verbonden zijn voorspelbaar. En ook dat het aantal te overzien valt. Je moet nu eenmaal niet in grote aantallen gaan denken, de bedoeling is dat ik daar anderen op termijn hoop mee te verblijden. Maar ook dat is afwachten. Want wie zit nu te wachten op mijn schrijfsels? Niemand in principe en mogelijk iemand in het bijzonder. Het blijft een feit dat niet geschoten altijd mis blijft.

Maar waar Rob zich manifesteert als de man ‘die het maken kan’, het feit dat hij meerdere boeken het levenslicht heeft laten aanschouwen, zorgt ervoor dat ook mijn bescheiden bijdrage op termijn van zich laat horen, dan wel laat zien. Echter niet eerder dan dat het fysiek in de handen van een ander belandt. Ach, het houdt mij van de straat en hoewel de straat niet direct mijn voorkeur geniet, zal ik er alles aan gaan doen om alsnog de wereld daarmee te gaan verblijden.

Was het alleen maar voor mijn eigen genoegdoening