BROOD nodig!
Er is geen kruid tegen gewassen, zelfs onkruid legt het loodje. Daar hoeft geen gifspuit aan te pas te komen, het virus zorgt ervoor dat de handel stil ligt, dat benzineprijzen dalen en dat van de weeromstuit een groot deel van de medelanders heeft besloten om het heft in eigen hand te gaan nemen, hetgeen geregeld voor een handgemeen garant komt te staan. Van enige gelatenheid is geen sprake, het CO2 gehalte daalt met de minuut en van vliegverkeer kan nauwelijks sprake meer zijn gezien het feit dat een aantal landen heeft besloten om de grenzen te dichten. En wie er nog een poging doet om elders te gaan komen, dient rekening te houden met het feit dat ook hotels gesloten kunnen zijn en dat voor een plaats in de herberg een ruime zoektocht in het verschiet ligt.
Crisisberaad volgt op dalingen elders, en waar de een gebaat is met een mondkapje hult een ander zich in een ruimtepak om voldoende zorg aan derden te kunnen bieden. Komen triages voor om te gaan bepalen wie nog kans heeft om te overleven en gaat een ander dood in een kamertje in gezelschap van Hein. Bezoekers zijn niet toegestaan en afscheid nemen heeft plaatsgemaakt voor de eenzaamheid van een uniek stervensproces. Letterlijk aan je lot te worden overgelaten en ook de uitvaartondernemer is niet van plan om direct de laatste eer te gaan bewijzen. Liever wacht hij of zij een uur of wat om dan alsnog te besluiten om… wat valt er in deze situatie nog te doen?!
Hooguit het hoofd koel houden, mogelijk afspraken te verzetten dan wel te besluiten om hier een streep doorheen te halen. Maar… thuiswerken biedt ook de nodige voordelen voor de branche die zich heeft gericht op laptops, tablets, mobiele telefoons en zo ook de mogelijkheid biedt om alsnog de pakketjesbezorger het nodige werk te laten verrichten. Maar boodschappendiensten komen niet verder dan de voordeur en wie dacht dat de bezorger dit wel even in de keuken bracht, wacht nu de nodige gangen op en neer omdat het krat veel zwaarder is dan in eerste instantie werd verwacht.
En onderwijl draait de wereld gewoon door, zijn de sneeuwklokjes verdwenen en heeft het er alle schijn van dat het voorjaar niet langer kan wachten om de knoppen te laten springen, de wereld weer van kleur te voorzien en de mens in zijn beperkingen te gaan behagen. Een teken van leven in het aanschijn van andermens dood. Want de getallen lopen op, het virus slaat genadeloos toe en de eigen haard wordt bijkans niet verlaten. Thuisblijven een advies, werken thuis een gebod en wanneer de hond uitgelaten dient te worden zoveel mogelijk contact met anderen vermijden. Elkaar ruimschoots gaan passeren, handen in de zakken en wanneer een drol het kanaal is gepasseerd, dit keer maar laten waar deze ligt. Want met een zakkie loop je de kans op een ongemakkie.
En ik?! Ik maak gebruik van het feit dat ik nog steeds via deze weg van me kan laten horen, de telefoon is op dit moment mijn beste vriend en het ongemak heb ik geprobeerd te couperen door gisteren mijn kookkunsten bot te gaan vieren. De soep is niet helemaal gelukt, de pastasaus zeer wel geslaagd en vanavond staat er goulash op het programma.
En wat bijzonder is: de sportbijlage is gedecimeerd maar het artikel omtrent Pauline Bakker heeft vandaag zowaar de courant gehaald. Want wanneer er weinig sport te beleven valt, zal het interview wat zij gaf aan Ruud Kersten het ongemak van vandaag de dag waarschijnlijk veel beter gelezen worden dan anders. En dat is dan het bekende voordeel waar wijlen Johan op doelde. Ik bedoel maar ik heb nog Brood, ook hij is dood.