Auteur: Wik

Er zijn zo van die dagen dat ik niets kan velen, ga dan liever spelen met de onmogelijkheden welke zich voordoen. Met andere woorden, ook vandaag mag je niet teveel van mij verwachten. Hooguit dat ik constateer dat de zon schijnt, dat het niet aan mij is om de slingers vandaag op te gaan hangen, dat het rustgevend medicijn hooguit het een en ander dempt, dat het loeren zijn die gekraakt dienen te worden en dat het nog steeds verbazend is wanneer Alkmaar buiten spel wordt gezet. Hoge verwachtingen, een spel dat met steeds weer andere knikkers wordt gespeeld en waar de Egmonden zich uitstekend hadden kunnen lenen om voor de KNVB uitkomst te gaan bieden, zal het wel ergens in het midden van het land als nieuw complex gaan verschijnen. De complexiteit van de huidige tijd vraagt nogal wat van de creativiteit. En waar sport, spel, beweging en cultuur met een hoger BTW tarief worden afgestraft, kan het haast niet anders dan dat we ons bewegen op een grens van nieuwe armoede. Waar bestaanszekerheid naar de achtergrond wordt gedwongen, waar elders messen geslepen worden om zoveel mogelijk poen binnen te halen en de ambtenaren niet veel meer hoeven te doen dan laden te gaan lichten, plannen weer het daglicht zien om elders in elkaar gedraaid te worden, flexibiliteit een mogelijkheid biedt om mensen van onderdak te gaan voorzien en de koude soep niet altijd heet gegeten hoeft te worden, het is slechts een kwestie van opwarmen en voorzien van Maggi en peper, om het geheel van een ander smaakje te voorzien.

Waardoor ook deze dag zich kenmerkt als de voorgaande: de zes de!