Aan de vooravond van…
Geenszins treurnis, hoewel daar toch in zekere zin wel sprake van is. Het heeft te maken met de zolder en de aangekondigde opruiming dient zich aan. Het zijn de vele dozen die mijn verzameling vertegenwoordigen en waar ik node afscheid van ga nemen. Opdat ik anderen op termijn niet met mijn ‘zooi’ belast. Vele jaren heb ik het genoegen gehad om die verzameling uit te kunnen gaan breiden en nu, aan de vooravond van de uitdunning, sta ik daar wat dubbel in. Waar ik op termijn heenga, daar kan ik geen spullen naar toe gaan nemen, de vraag is echter wat anderen gaat bewegen om zich over dat totaal te gaan ontfermen. Dat het uiteindelijk goed komt, daar ben ik wel van overtuigd, en waar mogelijk sprake kan zijn om nog het een en ander alsnog te bewaren, ook dat zal de nodige vraagtekens blijven oproepen. Want er zijn modellen bij die mij herinneren aan ons verblijf in Amerika, waar ik ooit de auto van mijn vader (een Studebaker Champion) voor de lens kon krijgen. In dezelfde kleuren als waarmee pa en ma toentertijd de straat wisten te bevolken. En waar ik nog steeds een aandenken aan heb, te weten het symbool dat de motorkap bedekte. En dat blijft nog even op zolder, een relikwie uit de tijd van toen.
En sta ik aan de vooravond van het NU!
Wij hebben ook net de zolder en de garage opgeruimd en heel veel (ook dure apparaten) gratis aan de weg gezet met een bordje “gratis” erbij. Het was binnen enkele minuten en een paar uur weg en het geeft daarna een heel goed gevoel dat anderen er dan nog iets aan hebben. Misschien een troost voor je. We kunnen niet alles bewaren en meenemen naar onze volgende stek. Succes met de opruiming.
Woorden die mij goed doen! Maar ook gedachten die als een sluier om mij heen blijven hangen. Ja, je hebt gelijk dat ik naar de plek waar ik op termijn kom te liggen, voor die tijd al afscheid heb moeten nemen van zaken die mij dierbaar zijn. Waar het om goederen gaat en geld een ondergeschikte rol in zou moeten spelen. De realiteit dwingt mij echter om tot een nadere afweging te komen. Ratio en emotie blijven elkaar wat bijten. Maar ik bijt me daar wel doorheen. Dank dus Ger en de wetenschap dat ik al die jaren er toch veel genoegen aan heb gehad…
wik