Komt tijd…

En dan de dag van vandaag. Want morgen is het zondag. Dan heb ik er al een nacht over geslapen en dien ik me voor te gaan bereiden op de schifting die mij te wachten staat. Dat daar niet alleen emoties een rol in spelen, maar dat daar ook gelden mee gemoeid zijn, de investeringen vanuit het verleden zijn reeds allemaal betaald. Het blijft een kwestie van ademhalen voor ik kopje onderga. Maar ook daar is geen sprake van. Regeren blijft nu eenmaal een kwestie van vooruitzien, maar de horizon die ik voor me zie spreekt mij niet direct aan. Dus moet ik wat anders gaan doen met mijn frustraties, bijvoorbeeld om ze te delen op mijn blog. Waarbij ik Ger dankbaar ben door zijn reactie en tegelijkertijd maar weer een artikel heb geschreven naar aanleiding van een stuk in de krant. Niet dat ik daardoor mijn gram weet te kanaliseren, toch heeft het er veel van dat dit even wat lucht gaat geven. En ik niet direct voor me zie hoe mijn ratio op mijn emotie zal gaan reageren. Komt tijd, komt raad alleen weet ik niet waar die raad nu staat.

Simpelweg een kwestie van afwachten.