Weg wijzer.

Wegwijzer. Stoplicht. Kleur? Rood. Maar ook een groen licht. Afwijzend? Niet direct. Wel de weg aanduidend. Kwamen terug van de condoleance. Reden in een BMW. Bestuurder? Mark. De kist? Open. En hij lag daar. Harrie. Geen koffie. Geen stuifcake. Slechts een handdruk. Een kus op de wang en een verloren traan. Hoofddorp. Nooit geweten dat dit dorp zo groot zou gaan groeien. Wat huizen die doen denken aan het moment waarop de Haarlemmermeer droog kwam te leggen Waar Cruqius een glansrol in vertoonde. Een stoomgemaal en Schiphol nog lang niet voor uitzichtloze bodemprocedures zou gaan zorgen. Waar Fokker een poging waagde om rond de Basiliek in Haarlem zijn vliegtuig wist rond te laten vliegen. Een rondje kerk wat later door NS werd achterhaald. Maar ook daar kwam al snel een eind aan. De snelheidslijnen komen vaak niet sneller dan 80 kilometer op het spoor. En waar het de bedoeling is om reizigers meer met de trein te gaan vervoeren, maakt het buitenland goede kans om meer reizigers uit Nederland in Belgie en Duitsland de lucht in te jagen.
Daar hoef je (nog) niet te betalen voor handbagage.

Ben ik nou de weg kwijt… sta ik voor het verkeerde licht… heb ik een afslag gemist?
15 en 16 maart dezelfde tekst
17 en 18 maart dezelfde tekst
Wordt de aandacht van de volgzame lezer op de proef gesteld, vragend om een reactie?
Zijn dit verschijnselen van alzheimer-light als gevolg van een ontsteking in een ander orgaan? Dit hoeft geen verwondering te wekken want het wikken van wegen is Wik’s eigen en ondoorgrondelijk.