Waar ooit…

Wanneer eigen haard goud waard blijkt te zijn, hoe is dan het wonen op een deel van de gronden waar geesten ooit hebben gedwaald. Neen, niet direct geestgronden, maar wel een terrein waar de psychiatrie in de hoogtijdagen furore wenste te maken. Waar ooit nog eens shockbehandelingen werden uitgevoerd, waar de badverpleging gepaard ging met mensen onder een span en waar de opnames zich in nieuwe paviljoens plaatsvonden. Tegenwoordig zijn een aantal voormalige paviljoens omgebouwd tot appartementen, zijn er vele paviljoens ter vlakte gegaan en is er nergens meer iets te vinden van het paviljoen van der Scheer. Wat toentertijd een verblijfsafdeling was vooral gericht op oudere heren en waar ook de huidige mens met mogelijkheden (in het verleden verstandelijk gehandicapten) tot hun dood konden verblijven. Waar de bezigheidstherapie zich kenmerkte door dopjes op plastic houdertjes te plaatsen waar later dan weer een bloem in terecht kwam. Voor creativiteit was op die afdeling geen plaats, en waar de mogelijke creativiteit een rol kon gaan spelen, ook die plekken zijn verdwenen. Een boekbinderij, een timmerwerkplaats, een copy ruimte waar stukken vanuit het instituut werden gedupliceerd. Waar ook kon worden gewerkt met draad en naald tot het moment waarop het besluit werd genomen om deze relatieve nieuwbouw met de grond gelijk te maken.

Om plaats te maken voor NIEUWBOUW! Want dat bracht geld in het laatje, de dierentuin werd ook nog verplaatst en de voormalige keuken werd omgetoverd tot DOK.Wat staat voor D’Oude Keuken, waar hapjes en drankjes bezoekers de gelegenheid bieden om daar gebruik van te gaan maken. Met, wederom, aangepaste prijzen. Appelgebak zonder slagroom voor de bevallige prijs van 5 (vijf!) euro. En ook de koffie mag zich verheugen op aangepaste prijzen. Wel in een kopje met DOK erop.

Twee beelden van de omgeving rond de watertoren. Waar ooit van der Scheer zich bevond.