Verwarrend.

Mens sane et corpore sano. Een treinreis in de jaren vijftig naar opa en oma in Den Helder. Een pitch. En toen. Gymnastiek. Apenkooien. Een boek. Een verantwoording. En het zijn vallende bladeren die in mijn geest ronddwalen. Vandaag. Ik kom daar nog op terug!

Dus nu: het begon met een gymnastiekles in een oud lokaal naast de voormalige Brandweerkazerne. In de Schoolstraat en eerlijk gezegd kon ik me daar wel aardig uitleven. Niet van die rondjes lopen, over een bankje lopen, wat aan de ringen hangen maar meer bij het apenkooien. Waarbij het paard en de bok voor de nodige uitdagingen garant kwamen te staan. Een hindernisbaan die later in mijn diensttijd door een stormbaan werd vervangen. Maar dat bord in die gymzaal bleef mij intrigeren. Een gezonde geest in een gezond lichaam. Toen er nog sprake was van een wereld die niet verder reikte dan de wijk, de buurt en de stad. Waar nog speelgoedwinkels te vinden waren. Endel bijvoorbeeld en Huize Lol. Waar Bart Smit in de loop der tijd ook een vestiging kreeg.

En die treinreis naar mijn grootouders in Den Helder. Met een stoomlocomotief voorop, welke op een draaischijf terecht kwam om met de loc voorop weer naar Alkmaar te laten gaan. Met couperijtuigen en de conducteur via een plank aan de buitenkant van de wagon halsbrekende toeren moest gaan uitvoeren. Om de kaartjes van een gat te gaan voorzien. Waar de derde klas, de tweede klas en de eerste klas ook mensen de gelegenheid bood om te rooken. Spuwen was echter verboden! En waar ik als ik ij hen op vakantie was om aan te gaan sterken, het licht van de Lange Jaap als een soort van beschermheilige zag. Met Opa langs de dijk liep en wij op vrijdag verse vis aten. Gedompeld in een saus van echte roomboter. En waar ik uiteindelijk het boek: ‘de bonte droom van het circus’ van plaatjes wist te voorzien. Geplakt met gluton! Tot het moment waarop ik terug dommelde in het woord pitch. Maar ook dat verhaal moet nog even in de week blijven liggen.

Wordt (op termijn) vervolgd!