Verloren…

Hij zit er wat verloren bij, achter zijn bureau van 2 bij 3 geenszins van Ikea kwaliteit. De rechterkant van dat bureau herbergt het Postvak in, waar dagelijks de centimeters groeien en links het postvak uit waar slechts een enkele brief te vinden valt. Daar zal de bode zich straks over gaan ontfermen. En voor de rest is zijn kamer leeg, op een grote vergadertafel na. Daar zullen straks weer de nodige mensen aan gaan schuiven, zal de lunch worden aangeboden en zullen ze onderwijl de nodige besluiten kunnen gaan nemen. Hoewel, daar is in deze demissionaire situatie nauwelijks sprake van. Dat hij over de nodige ambities beschikt, zal een reden zijn geweest om hem tijdelijk voor deze post te benoemen. Primus inter pares, bij gebrek aan beter. En wanneer hij een blik achterom werpt, kan hij niet anders concluderen dan dat zijn ‘mandje’ (Volksgezondheid en Volkshuisvesting) weinig andere kansen te bieden hebben. Dat Dansen bij Jansen hem nog steeds achtervolgt, dat de mondkapjes op een ander moment wel weer aan de orde gaat komen en dat zijn kreet Bouwen, Bouwen, Bouwen half onder water verdwijnt, dat had hij ook niet kunnen voorzien.

Al met al kan hij toch met een zekere voldoening terug blijven blikken. Waar hij wel benieuwd naar is of de Koning het zal behagen om hem van een lintje te voorzien. Zo slecht heeft hij het niet geschopt voor een leraar uit Rotterdam.

Maar of hij daar ooit vertrekken zal..