Van Agt naar Zeven.

Van Agt naar zeven. Dan heb ik het over de hemel waar Dries welkom is gaan heten. Nu had hij al een bijzondere band met die poortwachter die hem daar de weg heeft gewezen. Dat een ‘belhamel’ alsnog tot Minister van Staat had kunnen worden benoemd, maar deze eer aan hem voorbijging. Je kunt immers niet alles hebben. Nu hij met zijn vrouw hand in hand afscheid heeft mogen nemen van het leven, het lied van Feijenoord is hem om het even.

Aimabel, een betovergrootvader en nog wat meer woorden die aan hen gewijd zijn. En waar Mark zichtbaar van onder de indruk is geraakt. Al met al een roerig leven en het gegeven dat Balkenende een norm heeft bepaald, ook dat is een vaststaand gegeven. Maar wanneer het zakenleven lonkt, zijn die normen niet meer van toepassing. Dan ga je bulken van het geld en wens je anderen een vergelijkbaar inkomen toe. Dan ga je van overtuigd Katholiek naar het liberale van Hans. Heb je geen spiegel nodig om te ontdekken wie je bent. Althans, wanneer ik woorden van Freek de Jonge naar voren breng: ‘ik zag mijn kont laatst in de spiegel en dacht verrek, daar heb je Wiegel’. Maar of deze woorden in de huidige tijd nog wel gepast zijn, ach het doet er vaak wel toe.

Al was het alleen maar doordat het rijmt.