Toch wel…

Het kabinet Rutte IV wordt ten grave gedragen. Niet dat ik daar erg rouwig om ben, want het heeft er veel van dat het vanaf het begin aan alle kanten rammelde. Men sprak over een ‘verstandshuwelijk’, waarbij de premier met zijn vicepremiers nauwelijks het bed kon gaan delen. Sigrid, Carola en Wopke waren uitgesproken leiders die niet altijd hun mening naar voren brachten. Hoeveel woorden zijn er niet ingeslikt en aan daden ontbrak het volkomen.

Excuses in vele toonaarden en de baas van de baas bleek uit de achterban van zijn partij. Zelfs de fractieleider liet van zich horen en dat zegt wel wat. Een rommelzooitje wat van het begin af aan een langdurige zwangerschap naar voren bracht. Verkenners die wat steken hebben laten vallen, een partij die vanuit het niets wel degelijk iets is gaan worden, van boerenbedrog kan nauwelijks sprake zijn geweest en het vertrouwen van de burger in de overheid welke steeds minder is gaan worden.

Op deze manier de staat van de Staat opmakend, kan ik niet veel meer doen dan uit te kijken naar een geestelijke begrafenis. Waar dan dit beeld mogelijk niet direct van toepassing is. Het zijn namelijk graven die tevoorschijn kwamen bij het verwijderen van de Paardenmarkt in Alkmaar. Toch wel enigszins toepasselijk gezien het feit dat Alkmaar 450 jaar bevrijding viert.

2023: een roemrijk jaar!