T’is…

T’is groen, t’is grijs en voor de liefhebber blauw. En het kent verschillende dagen waarop HVC het spul komt ophalen. Dan hebben we natuurlijk nog het statiegeld. Blikjes dienen niet geplet te zijn, flessen kennen ook statiegeld en flessen die geen statiegeld rekenen, dienen in het groen, bruin en nog een kleur gedeponeerd te worden. Worden onder veel lawaai de lucht in gehesen om vervolgens te verdwijnen in de buik van de vrachtwagen. Onderweg naar mogelijk een recyclingbedrijf waar geprobeerd wordt om als een groen flesje opnieuw opwachting te gaan maken. En we houden ons daar zoveel mogelijk aan. Wat overblijft is restafval wat alsnog de verbrandingsovens bereikt om dan het warmtenet te gaan vullen.

En daar ontstaat vaak een probleem te weten de afrekening. Wie meer gebruikt dan gemiddeld en wie minder gebruikt dan de bedoeling is, komt ook tot de ontdekking dat de dekkingsgraad over alle deelnemers wordt verdeeld. Ook dat was een vorm van saamhorigheid, onder de noemer niet alleen de lusten maar ook de lasten.

Het heeft er veel van dat wat ooit ergens is bedacht en dat de uitwerking zo uitpakt niet direct te voorspellen was. Terugblikken door vooruit te kijken, de titel van een stuk dat ik vandaag uit mijn laptop liet rollen. En dat krijgt mogelijk op termijn weer een weerklank.

Flessenpost Alkmaar heeft weer een column geplaatst. Incidenten en dat gaat over… jawel verwardheid.