Simpel weg.

Dat er aan mij verschillende steekjes los zijn, dat zal niemand verwonderen. Ik ben dan ook niet goed in breien geweest en van haken heb ik geen verstand. Het omslaan van bladzijden lukt mij daarentegen wonder wel, dat ik daardoor de tijd uit het oog verlies, simpelweg een gegeven. Want het betreft dan veelal een verhaal dat een schrijver mij weet voor te spiegelen. En ik me simpelweg verlies in de woorden die hij heeft neergepend. Dat is niet veel anders dan de letters en woorden die iedere dag via de krant mijn ogen weten te teisteren. Het heeft immers wat weg van een teistering, wanneer je al dat nieuws tot je neemt. Of dit nu mijn regio betreft, dan wel dat het wereldnieuws is, dat er op allerlei fronten het nodige te beleven valt, waarbij doden te betreuren zijn, dat het ABP plannen ontwikkelt om het huizentekort op te gaan vangen door daar gelden voor vrij te maken, het heeft wat weg van een vorm van kieskeurigheid die zijn weerga niet kent.

Tegenstrijdige belangen kunnen naar voren komen en wanneer een voormalige Wethouder in Bergen (N-H) iets tekent terwijl hij die positie niet meer uitoefent, dan komen de onderzoeken naar voren. Te goeder wil wordt dan ter kwader wil en niet alleen die wethouder komt in de kou te staan, maar het betreft dan ook nog een organisatie die zich ten doel stelt om mensen die afhankelijk zijn van zorg, niet aan hun verlangens dan wel wensen te kunnen voldoen. En dat in een zomer welke zich kenmerkt door het weer dat het weer eens af laat weten. Waarbij zon en wolken en regenbuien zich opmaken om de verschillende Zomerfeesten in het water te laten vallen. Met andere woorden: de maandag voorbij en de dinsdag roept weer andere problemen op.

We hebben het er simpelweg maar mee te doen!