(S)chrik niet.

We houden ons vast aan rituelen, proberen nog steeds de dag te plukken. Maar wat valt er op dit moment nog te plukken? Het laaghangend fruit is reeds lang verdwenen en het andere fruit komt van ver weg. We wensen ons nog steeds te vermaken, maar ook daar denken anderen heel anders over. En wat is er nog over van onze beschaving, waar is de moraal gebleven? We dartelen niet langer in het rond en maken ons op om zo ongezond mogelijk door het leven te gaan. We snoepen en snaaien tot het een lieve lust is en ook op overgewicht kijken we tegenwoordig niet vreemd meer op. De weegschaal staat te verstoffen in de kast en bezorgt ons hooguit hoofdbrekens en die zijn niemand tot last. Tot het moment dat het hart het dreigt te begeven, soms in het te laat en laat je het leven. Want de keerzij van ons huidig bestaan vliegt met een rotgang naar de maan. Waar ene man het voor het zeggen denkt te hebben. Alhoewel, ook hij is een mens van vlees en bloed, kan niet veel meer dan te eten en te poepen. En bezorgt de wereld daarmee wel wat overlast. Edoch niet getreurd, het kan natuurlijk altijd wel wat beroerder.

Schrik niet wanneer je mijn postzegel in beeld krijgt!