Wik Pijper – WiksWegen.nl

Het net niet wel wint het geregeld van het net niet niet. Waardoor het spel gelijkwaardig opgaat, gelijk een welles nietes combinatie uiteindelijk leidt tot een vorm van eeuwig schaak. En wanneer beide partijen zover komen dat de een zegt; ‘heb ik gelijk, of niet?’ kan de andere partij niet veel meer doen dan zich bij deze uitspraak neer te leggen. Want wie beslist om het gelijk van de ander te bevestigen, gaat op voor het niet van de een. Soms is er sprake van een machtsverschil, terwijl op een ander moment sprake kan zijn van een evenwicht. Wordt het een uitspraak van ‘fifty / fifty’ om de verhoudingen weer te geven. Dit fenomeen doet zich niet alleen voor in de spraak, ook taal dan wel cijfers kunnen daar een rol van betekenis in gaan spelen. 900.000 doden wereldwijd, 1.675.000.000.000 euro’s doen zich voor bij de pensioenfondsen in Nederland en er wordt gedreigd met een premieverhoging dan wel met een daling van de pensioenen om het geheel op de langere termijn financieel beheersbaar te houden.

Getallen die voor de gemiddelde leek niet te bevatten zijn, getallen ook waar de aangestelde rekenmeesters zich verantwoordelijk voor weten en waar economen hun uitspraken op termijn op baseren. En dat alles los van het feit dat ook met deze wetenschap geregeld welles / nietes spelletjes worden gespeeld. En waar menigeen ergens het spoor bijster raakt, zo ook de naaktslak die de weg kwijt is en zich richt naar het spoor van de ander. Op deze manier onbewust een tandem vormt, gelijk een Rutte en de Jong zich voor het Nederlandse publiek opmaken om, met in de achterhand informatie van door wetenschap en statistiek doordrenkte mededelingen aan de goegemeente te verkondigen. En waar die goegemeente zich als schapen over de dam laat voeren, op weg naar een volgende Groene Golf, voor zover het blauw niet zichtbaar wordt. Een raar verhaal het zijn dan ook de rare tijden waarin we terecht zijn gekomen, waarbij de ene grote mond de andere waffel doet verstommen, waar geluid gedempt wordt door het dragen van een kap en ik niet vreemd opkijk wanneer ik met dit bericht menig wenkbrauw omhoog zie schieten. Ik blaas mijn eigen partijtje mee, weet tegelijkertijd dat ik geen pijp kan blazen! Kan altijd nog proberen om een baan te zoeken als glasblazer, maar ook dat is simpelweg een uitstervend ras van soortgenoten.

Niet van dat benauwde, wanneer de levendigheid van een kind passeert. Joelend, schreeuwend, krijsend maken zij zich meester van het pleintje dat voor ons huis te vinden is. Beter dit geluid dan die keffende honden van de buurvrouw die ze maant stil te zijn door het woord foei geregeld te laten passeren. Bellend, fietsend en hard trappend en wanneer het echt kan, elkaar natspuitend met waterpistolen. Niet op een nietsvermoedende voorbijganger lettend, waardoor deze getrakteerd wordt op een nat pak, maar met een vrolijke grijns de spelende kinderen van wat verder weg gadeslaat. We zijn weer in afwachting van een volgende golf waarbij niet alleen corona toeslaat, maar de hitte ook zal gaan toenemen. Kinderen die, na de school verlaten te hebben, lekker uit hun dak gaan door met elkaar te spelen. Niet veel anders dan in mijn tijd, wanneer een waterbreuk ervoor zorgde dat de straat blank kwam te staan en we spetterend door de plassen waden. Het liefst op blote voeten, toen droogtrommels nog uitgevonden moesten worden en een wasmachine voor een enkeling was weggelegd. Wassen in een tobbe en de was die in een ketel van een Reckitts zakje blauw werd voorzien, opdat de was er gebleekt en wel aan de drooglijn kwam te hangen. Een blauwe zak was totaal iets anders, meestal wanneer een bal het kruis had bereikt…

Spelende kinderen is van alle tijden en zij weten zich ook te vermaken met een enkele steen, een stokje dan wel simpelweg zich te verschuilen achter een boom, een boomhut te maken dan wel door de haag van een buurman te kruipen wanneer ze verstoppertje aan het spelen zijn. En het tellen nog steeds van 1 tot 10 blijkt te gaan. Vandaag dus wat beelden van spelende kinderen, in afwachting van de Homo Ludens die zij ooit zullen gaan worden, wanneer ze besluiten om niet een weg vol ambities in te slaan

Wanneer ik stel dat hij mij iedere keer opnieuw weet te verrassen, vertel ik feitelijk niets nieuws. Nu is er vaak weinIg nieuws onder de zon, vallen velen in herhalingen en gaan daar ook nog eens prat op, dat neemt niet weg dat zijn invalshoek niet alleen zorgt voor een lach, maar ook nog eens doordrenkt is van het sprookje dat hij op de achterhand een rol laat spelen. Hoewel, van een sprookje kan geen sprake zijn wanneer heksen en daarvan afgeleiden de mens angst weten aan te jagen, waarbij knoflook een middel is om de geest te doen terugkeren in de fles waar deze ooit aan is ontsnapt. Een kurk erop en kijken of de fles blijft drijven,dan wel dat wanneer deze zinkt, de kwade geest verdronken is. En wanneer zijn fantasie met hem aan de loop gaat, kan ik moeilijk achterblijven…

Kees dus, Kees die er zijn hand niet voor omdraait om de situatie die zich voordoet naar zijn hand te zetten, terwijl hij zich afspoelt onder de douche waar het schuim van zijn lichaam raast alvorens het putje te bereiken. Terwijl dat zelfde putje de oorzaak is van de Geest die dan aan zijn oog verschijnt, zonder enig geluid te maken maar wel met het spookoog gericht op het schaamdeel wat hij probeert te verbergen. Zijn kostuum past ons allen, maar wanneer dat Witte Wief probeert zich van hem meester de maken, loop je de kans dat velerlei poppen aan het dansen zijn. Een Witte Wieven kring maakt zich van de man meester en waar een heksenkring hooguit paddenstoelen doen vermoeden, dient hij zich te goed te doen aan eekhoorntjesbrood dat nergens te vinden valt. Want om nu in zijn huidige kostuum het bos in te vluchten, eekhoorntjes schrikken zich dood en vallen pardoes uit de boom. Dus hoef ik vandaag niet veel meer te doen dan de woorden van Kees te citeren!

— WITTE WIEVEN

Deze foto’s maakte ik vorige week tijdens vakantie in een recreatiebungalow in Harfsen onder de douche. Aanleiding was de foto opdracht met het thema ZWART WIT. Dat spookte al weken door mijn hoofd zonder resultaat.

Tijdens een douchebeurt in de bungalow zag ik mijn blote lijf gereflecteerd in de glimmend natte zwarte plavuizen de douchevloer. Als een duister spook lijk ik mezelf te overmeesteren. Alles in zwart wit en grijstinten. Het resultaat was teleurstellend. Veel sfeer maar weinig spanning.

Harfsen en omgeving staan bekend om de WITTE WIEVEN die in zanderige kuilen wonen en alleen in het donker tevoorschijn komen. Het is nooit gelukt om ze te fotograferen. Dus dat werd mijn ambitie tijdens deze vakantie. Het fotograferen van een WIT WIEF.

Om werkelijkheid en fantasie samen te laten vallen is het handig jezelf een handje te helpen.

Uit een vel wit papier heb ik de vorm van een geest gescheurd met gaten voor ogen en mond. Zoals een WIT WIEF eruit zou kunnen zien. Het papier op de douchevloer gelegd. Met links mijn mobiel en rechts de handdouche kon ik het gewenst beeld creeren. Ook door schuim van de shampoo in bepaalde richtingen te spoelen.

Zo is het me gelukt, als eerste fotograaf, een WIT WIEF te fotograferen. Die, zoals later bleek, door het afvoerputje naar binnen was gekomen.

De foto’s heb ik niet bewerkt. Ze zijn in “kleur” gefotografeerd op een locatie waar geen kleur was.
Kees Oosterbaan, 8 september 2020