Wik Pijper – WiksWegen.nl

Het blijft een kwestie van uit proberen. De ene nasi is de andere niet en wanneer een groot deel van dezelfde spullen in de pan terechtkomen, is het steeds een kwestie van smaak hoe dit geheel uit gaat pakken. Kan het een heel knapperig zijn, terwijl een ander deel van de groente er alles aan doet om de smaak te neutraliseren. Wanneer de rijst uit een buideltje komt, of wanneer er een kop of wat rijst in het kokende water terechtkomt, het half gare van een halfgare rijstkorrel opeens in een flexibel geheel ten onder gaat in de boemboe dat een rol blijft spelen, de ketjap wedijvert met de vissaus die doet denken aan trassi, de champignons nauwelijks herkenbaar ook nog voor een bepaalde textuur zorg blijven dragen, heeft het er veel van dat de hamreepjes die als gevolg van een impuls aankoop ook nog terug te vinden zijn, het geheel aan smaak op de papillen laat toveren, en Lassie het nakijken heeft. Ik houd me nu eenmaal met marginale, triviale zaken bezig en weet van geen ophouden. Zo kan zelfs een eenvoudig recept in mijn handen stomweg uit de hand gaan lopen en zal ik bepaald de laatste zijn om bij een volgende slag nog weer andere zaken aan het geheel toe weten te voegen. Waardoor het iedere keer opnieuw een verrassing is hoe of ik de tong van een ander weet te strelen. Daar hoef je immers niet voor naar Hong Kong te gaan dan wel naar China Garden. Laat staan naar Shanghai Garden…

Dat in elkaar draaien vind ik wel leuk. Maar wanneer het aardappelen, groenten, een stukje vlees betreft, kom ik hooguit niet verder dan het jassen van de piepers. Maar dat kan op z’n tijd ook heel tongstrelend zijn. Of wat te denken van gebakken krieltjes, een tartaar, een witlofsalade en het nodige zuur om het geheel van een originele ‘bite’ te voorzien?! Zo’n dag als vandaag leent zich nu eenmaal voor wat werk in de keuken! En dat van die Garden? Ik knip met een schaar wat weg in het gras, dat de neiging vertoont om tot twee kontjes hoog te gaan.

1 juli. Dus dat betekent overgaan tot de orde van de dag. Maar wat die orde voor mij betekent, blijft stomweg een raadsel. Opstaan, de krant lezen een drietal kopjes koffie drinken, douchen, aankleden, tanden poetsen, een schone onderbroek aantrekken, naar Moeder Corry gaan, met mijn schoonzus en zwager converseren, saucijzenbroodje eten met mijn zus, zwager Jan begroeten, terug naar het huis van Moeder Corry, Ria oppikken, benzine tanken en huiswaarts keren.

Sigaretje roken, boek lezen en de telefoon beantwoorden die door Martin in werking wordt gesteld. Verbinding verbroken, Nokia te laat gepakt, telefoon lijn controleren en niet veel later Martin alsnog aan de lijn hebben. Gewoonweg niets aan de hand, een Singelgarage in Alkmaar in brand, een robotblusser aan het werk en een alarm alert dat des ochtends vroeg tot vervelens toe in de herhaling valt. De wind die wakkert, bloemkool op het avondprogramma, wat aardappelen geschild en een tartaartje uit de diepvries dat er alles aan doet om alsnog vanuit dat diepvries oogpunt via de weg van de geleidelijkheid probeert te ontdooien. Maar wat het vermelden van vandaag zo bijzonder maakt: Martin geniet juist op deze dag zijn eerste dag als pensionado.

En dat betekent voor straks: koffie drinken, praatje maken en mogelijk misschien mijn hand in de zijne steken opdat juist vandaag dit moment aan het totaal der dingen kan worden toegevoegd… mogelijk een biertje om het af te leren!

MORGEN! Dan mogen we weer meer. Dan vliegen we er weer uit, gaan naar andere landen, zoeken de zon op die het voor nu weer even af laat weten, houden we die afstand wat minder in de gaten, drogen we de handen thuis wel weer af, gaan de karren bij de supermarkt niet eerder in beweging dan dat we daar een muntje hebben ingelegd, weten we van wanten door handschoenen aan te trekken en zullen de aanbiedingen met een gedeeltelijk verhoogde prijs toch wel weer in boodschappentassen verdwijnen.

Want linksom dan wel rechtsom, de consumptiemaatschappij zal de nodige offers gaan vragen, nu er zoveel te brengen is. Niet alleen om scheefstand recht te zetten, de muren van zaken die op omvallen staan, de poorten zijn geopend om meningsverschillen de nek om te draaien en wanneer het om protesteren dan wel demonstreren gaat, ook die zaken zullen op termijn weer de nodige aandacht krijgen gezien het feit dat de zomer ook garant blijft staan voor de zogenoemde ‘komkommertijd.’

Scholen gesloten nadat zij ternauwernood geopend zijn, de vakanties die van overhand geregeld zijn, met verkiezingen voor de deur die ervoor zorgen dat niet alleen de eerste de beste, haantje de voorste, het braafste jongetje uit de klas, het mooiste meisje van een andere klas, het nachtegaaltje aan de vooravond van een doorbraak, de beste, de grootste, de langste, de simpelste, de eenvoudigste, de handzaamste, de gemakzuchtigste, de luiste, de meest overtuigende, de slimste, de stomste het tegen elkaar hebben opgenomen om ervoor te zorgen dat er weer voldoende beroering in de lage landen ontstaat.

En waar hoofden van leiders in de verschillende landen van deze wereldbol het in hun bol halen om elkaar te beschuldigen van de meest onterende ellende, kan ik niet veel meer doen dan juist voor vandaag, aan het einde van mijn zwart / witte denken deze cyclus te gaan stoppen. Door nog een keer met die bijzondere foto naar voren te komen.

Mijn opdracht zit erop, maar… het zou heel goed mogelijk kunnen zijn dat ik de aankomende tijd nog wat meer kleur in die discussie weet vast te leggen. Op naar 1 juli dus!