Wik Pijper – WiksWegen.nl

Hoe zit dat nou precies? Wanneer er klappen op de beurzen zich in grote getale voordoen, dat de gemiddelde burger hier weinig van merkt. Dat het om miljarden gaat, dat is een gegeven en dat de handelaar niet veel meer doet dan de cijfers in de gaten te houden, aan te kopen wanneer er een schijn is dat dit straks omhoog zal gaan en verkopen wanneer de neergang op het punt staat van die veronderstelde nedergang.

En onderwijl gaan die getallen bijkans een eigen leven leiden en weten wij, nogmaals die gemiddelde burger niet veel meer te doen dan de schouders nog eens op te halen, dat broodje kroket te verorberen, een milkshake erbij om toch nog wat meer onverstandige vetten dan wel suikers naar binnen te slurpen, de broekriem een gaatje ruimer te zetten en het overgewicht door middel van banden die wel voor beweging, maar niet voor vooruitgang zorg dragen, maar weer eens met de aangepaste hardloopschoen van Nike, Adidas dan wel een versleten Reebok de doorlopende band te gaan teisteren.

De staatsschuld die toeneemt, het koopgedrag afneemt, de middenstander in zijn handen knijpt wanneer een bezoeker per ongeluk de verkeerde winkel in stapt, op zoek naar een bril maar in een lingeriewinkel terechtkomt, de boekhandelaar die zijn boeken afprijst (hoewel de prijzen met een enkele euro zijn gestegen), Maarten Biesheuvel is overleden door geen eten noch drinken meer tot zich te nemen en ik niet veel maar hoef te doen dan wat binnen zitten in de kamer die in vergelijking met de buitentemperatuur voor enige verkoeling zorg weet te dragen, het mondkapjesgevoel ervoor zorgt dat je bijkans onthoudingsverschijnselen krijgt wanneer je verlost wordt van niet alleen die elastieken, maar het ook een openbaring is wanneer je weer gewoon door je neus kunt gaan ademen, de Plaques van Peyer niet zichtbaar hun werking weten te bestendigen en ons mogelijk beschermen tegen onzichtbare microben waar de wereld sinds de mensheid mee wordt overspoeld.

Daar is dat virus nog maar een klein deeltje van, hoewel de griepprik momenteel alweer in de belangstelling komt te staan…

Ik kan er, heel eerlijk gezegd, geen tau aan vast knopen. En met mij zullen er vele anderen zijn. Maar touw schrijf je toch als touw en niet, zoals hier staat, als tau?! Dat klopt. Dit tau staat voor een vorm van het eiwit tau in de hersenen, dat op bepaalde knooppunten wordt aangetroffen. De test draait om het aantonen van de hoeveelheid tau in het bloed. En dan te bedenken dat bij mensen bij wie Alzheimer is geconstateerd (in verschillende stadia) de hoeveelheid gatenkaas (als die bekende kaas om de gaten) alleen maar toeneemt.

Alhoewel van echte gaten kan geen sprake zijn, wanneer je je bedenkt dat de hersenpan ervoor zorgt dat deze smurrie nog steeds onder die schedel verborgen blijft. En of je nu in het bezit bent van een kale schedel, een bos van grijze krullen dan wel van een pruik, het blijft onzichtbaar en uit zich uitsluitend in de wijze waarop de ander zich manifesteert. Door vele dingen te vergeten, door constant zaken te herhalen, de weg is kwijt geraakt, dan wel vergeefs wacht op die bus die nog steeds moet gaan komen.

Waardoor de bushalte in die gesloten afdeling zich regelmatig mag verheugen op reizigers die met elkaar een praatje maken en wat verongelijkt reageren wanneer die stomme bus, het huidige openbaar vervoer, verscholen gaat achter chauffeur Fred en wat reizigers die allen een mondmasker dragen, nog steeds niet opdaagt.
Maar… alhoewel er sprake is van een aantoonbaar eiwit, dat tau, erkennen onderzoekers wel dat de test op dit moment morele en ethische problemen met zich mee kan brengen. Een (vroegtijdige) positieve uitslag is bij gebrek aan behandelingsmethode of geneesmiddel immers een uitgesteld doodvonnis.

Maar ja, is dat doodvonnis in de regel ook niet van toepassing op een lang zul je leven…?!

MORS ULTIMA LINEA RERUM

I.M. Joke Ingen

Nadat ik gisteren mijn ballast heb ontlast, kan ik vandaag weer met een rustmakend gevoel door straat en laan naar buiten gaan. Een krant wegbrengen bij een nicht, een loopje maken door een mij onbekende wijk en kom aldaar wat zaken tegen die een deel van mijn belangstelling weet te prikkelen. Wat te denken van een voormalige brandweerwagen die met een anderhalve meter sticker onderweg is om de tand des tijds te doorstaan.

Of een Italiaans aandoende Mercedes, omgebouwd tot een camper, waarbij de eigenaar zich waarschijnlijk in een hoekhuis schuil houdt. Een aanhangwagentje, een motor waar de roest van afdruipt, een voortuin die doet vermoeden dat de tuin zich mogelijk achter de schutting verbergt, de gordijnen gesloten en wanneer de andere huizen doen denken aan een gemiddeld gezin met een gemiddeld inkomen, zal het mogelijk een alleenstaande zijn die zich geen ene mallemoer van wat de omgeving van hem kan denken aantrekt. Heerlijk zo’n parvenu, een dwarsligger die er alles aan gelegen is om zich van de Grootste Gemene Deler te onderscheiden. Een voorbeeld van dat Kleine Gemene Veelvoud…

Of van een automobiel die als een Harlekijn het straatbeeld weet op te leuken. Een VW Polo Harlekin, waarvan even ruim 3800 exemplaren op de markt zijn verschenen. En wanneer zo’n automobiel zich voordoet in de Stad Schagen, ontkom ik er niet aan om daar net alleen melding van te maken, maar ook te voorzien van een aantal beelden.

En als tegenhanger een meer dan uit zijn of haar kluiten gewassen van een Amerikaan die niet alleen groter, breder en langer is dan de gemiddelde Europese automobiel. En slurpen… als een dragonder!