OO gluikend

Je hoeft niet eens aangeschoten te zijn, om met een dubbele tong te kunnen spreken. Laat staan met een driedubbele tong. Het zijn dan ook politici van een bepaalde partij die zich er op voor laten staan dat zij er privé een andere mening op kunnen nahouden, dan dat zij als politicus naar voren brengen. En dan wordt het onderscheid ten dele onduidelijk.

Het heeft wat weg van een variabele die Joost Swarte ooit naar voren heeft gebracht: ‘Lezen kan mogelijke gezondheidsrisico’s met zich meebrengen’. Zo ook spreken in het openbaar, laat staan in een Tweede Kamer. Geen idee wat er allemaal in achterkamertjes naar voren komt. Het heeft wat weg van een zoeken naar een balans, waardoor het mogelijk vergelijk wat ik naar voren breng, niet opgaat. Het stijgen der prijzen en het dalen van de dienstbaarheid. Appels die niet te vergelijken zijn met de bananen van Geert.

En waar de ene crisis nog niet bestreden is, dient een andere crisis zich aan. Dat er scheuren zijn te ontdekken in het huidige Kabinet, gelijk in Groningen nog vele wachten op het herstel van hun woningen, geeft geen garantie voor de toekomst. Om maar eens een gezegde van de banken te gaan herhalen. Dat dit de gemiddelde burger weinig moed geeft, niet alleen een kwestie van wantrouwen. Vertrouwen is immers reeds lang geleden verdwenen. Maar wat kun je daar aan gaan doen? Wachten tot de val zich voordoet, dan wederom een ellenlange formatie of wordt Plasterk alsnog in ere hersteld? Schuift Dick op naar een Korenschoof, waardoor het Graan de mogelijke orkaan weet te doorstaan? Geen idee, maar dat er geen sprake meer is van een familie Doorsnee, dat is dan weer duidelijk. Dus doe het vandaag maar met een andere foto van mij, terwijl ik in de Hortus Alkmaar een gedicht voordraag. Maar niet eerder dan dat ik met de volgende woorden afsluit:

OO gluikend.

Gedichten dicht ik niet
om voor te dragen

dichten doe je als de lezer
in jezelf

opent je gesloten
luiken.