NIVEA

Niet invullen voor een ander. Een wijsheid van mijn zus. En in eerste instantie begreep ik niet wat zij bedoelde. Maar na nog een aantal woorden werd het mij duidelijk. Stel ik heb plannen, een idee dat langzamerhand aan het opbloeien is. En dat alles doordat Kees O. mij wees op het schrijven van een essay. Een literair essay weliswaar, waar ik mijn geest op bot kon gaan vieren.

Maar ik schreef in de loop der tijd nog wel wat meer. Voor de al eerder naar voren gebrachte flessenposten en ben van plan om hier een project van te maken. In boekvorm, opdat het een zichtbaar bewijs wordt van mijn geest. Met nog een ander persoon voor ogen die ik ga vragen of hij daar de nodige prenten aan wil gaan toevoegen. De man in kwestie is niet alleen een doenerig baasje, maar heeft ok al de nodige ervaringen voor wat betreft het maken van boekwerken naar voren gebracht.

Niet zomaar een willekeurig van de straat geplukte voorbijganger, maar een man met een naam. En die naam deelde ik met mijn zus, en ik vroeg mij af of hij daar wel toe genegen zou zijn. En toen kwam NIVEA om de hoek kijken. Door het huidige weertype hoeven velen zich niet in te smeren tegen de zon, zijn de flacons in een rusttoestand terecht gekomen en blijven de weerkundigeh aankondigen dat het in de loop van de week beter weer zal gaan worden. Maar buienradar doet het ernstigste vermoeden. Dus neem ik maar een voorschot op deze week, zal dit bericht op dinsdag ten tonele voeren, terwijl ik op zondag dit bericht schrijf. En voor wat betreft de beelden: een duik in mijn archief confronteert mij met mijn verleden.

Toen ik nog in staat was om…