niet te vinden.

Het zijn niet altijd krukken waarmee menigeen zich weet te verplaatsen. Hooguit een driepoot die de tand des tijds heeft weten te overleven. Of een driedimensionale metronoom, die de slinger van Foucault weet te evenaren. De tijdspanne welke aangeeft dat ook het aloude klokje van zeven uur de tijd heeft doorstaan. Om maar weer eens op een lichtend pad in de duisternis terecht te komen. Want duister kan het zijn wanneer er lieden zijn die proberen de aandacht op een andere wijze naar voren te brengen, Wanneer ze weer eens aan het werk gaan met in hun achterhoofd waarschijnlijk een beeld dat niet overeenkomt met de veronderstelde werkelijkheid. Het heeft veel weg van een weg welke geen einder meer kent, waar het begin op zich laat wachten en waar stenen te vinden zijn waar duistere wezens zich schuil houden. Althans, wanneer ik de woorden interpreteer waarmee machthebbers zich staande proberen te houden. Het de haviken zijn die proberen de lepelaars uit de Alkmaarse Hout te weren.

En waar zoethout nergens in de bomen te vinden valt…