Lekker weer eens slap…

Wat te denken of valt er niets te denken? Dat laatste denk ik geregeld. Hoewel, ook daar valt het nodige over op te merken. Of liever gezegd op aan te merken? En wanneer je denkt daar wat op aan te merken, merk ik dat een opmerking in deze niet altijd op zijn plaats is. Of op haar plaats is. Of op hen plaats is. Want zoals je weet wordt het geregeld steeds meer divers. En wanneer je met die diversiteit aan de haal gaat, loop je de kans dat daar weer opmerkingen over worden geplaatst. Niet in de laatste plaats op X, terwijl Y en Z buiten de pot terecht gaan komen. Al met al ontwikkelingen waar je niet helemaal gelukkig van wordt. Niet in de laatste plaats omdat een pas op de plaats niet gepast is. En wanneer je past, sla je simpelweg een beurt over. Loop je de kans alsnog van het spel te verdwijnen. Terwijl het juist de bedoeling is om deel te nemen aan dat niet te omschrijven spel. Neem nu bijvoorbeeld eens een appel. Dan ontstaat er een probleem. Want het barst van de appels, waarbij de meest exotische namen het ergste doen vermoeden. Pink Lady. De vraag of deze naam nog wel kan. Maar Pink Hen klinkt dan weer niet. Of neem een kip, waar een haantje vroegtijdig wordt geslacht. Stomweg de nek wordt omgedraaid om daarna als een kale kip aan de rails komt te hangen. De dijen worden aangeboden en de rest rest simpelweg de fabriek die daar dan weer ragout van weet te maken. Waarbij je sprongen moet gaan maken om van het ene stukje bij het andere terecht te komen. Je merkt het wel weer:

ik ben weer eens ouderwets aan het ouwehoeren.

En dit keer met PLEZIER!