Je maintiendrai.

Hoe het nu verder gaat? Eerlijk gezegd, nog geen enkel idee. Dat ik mogelijk zaken moet los gaan laten, ook dat is iets waar ik mijn hoofd over moet buigen. Waardoor een bepaalde onzekerheid een belangrijke rol gaat spelen. Het kan haast niet anders dan dat wanneer elders in de wereld verregaande besluiten worden genomen de kans dat de wereld op zijn kop dreigt te komen uitsluitend toeneemt. Drastische beslissingen zijn niet uitgesloten en waar ooft de wereld doordraaide, ook daar kan gen sprake meer van zijn. Er worden clusters georganiseerd en het simpelweg afwachten wat ons nog meer te wachten staat. Edoch als je denkt dat alles bij het oude blijft, kun je je deerlijk vergissen. En waar de een vraagt zonder op een antwoord te wachten, loop je de kans dat je bij een gesloten deur terecht komt, waardoor de tijd niet alleen verloren gaat maar ook de inspanning niet altijd gehonoreerd wordt. Met andere woorden: wanneer iemand niet direct zichtbaar zijn tijd investeert om werkzaamheden te verrichten en daarvoor nauwelijks een bedankje terug krijgt, hoef je niet altijd een bloemetje mee te nemen. Of simpelweg wat woorden dan wel wat complimenten geven. Je hoeft niet altijd de beschikking te hebben over veren, laat staan dat je je beroept op het feit dat je altijd openstaat voor de expertise van de ander. En dat heeft mijn webmaster in al die jaren toch maar mooi voor elkaar gekregen. Ook toen ik de nodige tijd in zorgcentra doorbracht. Dus kan ik hopelijk nog een vervolg aan mijn wegen gaan breien, haken gaat mij wat moeilijker af.

Desondanks, niettegenstaande dat en ondanks alle risico’s die zich momenteel voordoen, wordt het ook voor mij een Maintiendrai!