Jannen.

Noem het desnoods een vorm van emancipatie, in een tijdperk dat van betutteling nog geen sprake was. Jan Sanders ontwikkelde zich als een tekenaar die niet de eerste de beste schrijver uitnodigde om bij zijn werk geschriften te maken. Waarbij vooral het randje van het kantje opvallend aanwezig was en de Kapitein veel te stellen had met zijn bemanning. Maar ook hij zwoegde voort, van ploegen was immers geen sprake. Dus heb ik mij bezondigd aan werken vanuit zijn verleden maar hij is al geruime tijd overleden. Zijn nalatenschap (hij was geboren in Kwadijk) speelt naar mijn idee nog steeds een GLANSROL.

En waar een mogelijk met Jan van Haasteren, die ook al de 80 is gepasseerd, deze hanteert nog steeds zijn (teken)pen. Edoch aan alles komt een einde en waar ik graag vertoef in mijn verleden, op een gewone dag loop ook ik de kans om te zijn overgegaan. Dat neemt niet weg dat de beelden van vandaag waarschijnlijk toch een glimlach om de mond gaan draperen. Waar de gordijnen van Sophie een rol hebben gespeeld in High key en Low key, ook daar ben ik maar wat mee gaan spelen. Laat staan dat het veronderstelde hologram in mijn beeld een rol is gaan spelen.

Zei de gek tegen de dwaas en aten een boterham met pindakaas!