Iets met LOOS.

Woordloos. Naamloos. Pretentieloos. Uitzichtloos. En daar was eens een meisje loos. Dat heeft er geen meter mee te maken, waar ooit Kaninefaten rondliepen, ook dat is reeds lang voltooid verleden tijd. Met andere woorden, de woorden die mij omringen doen er vandaag weinig toe. Weer zo’n dag dat ik me door de dag heen probeer te worstelen. Hoewel, ook dat is wat sterk overdreven. Maar overdrijven wij niet allen geregeld? Daar hoef je geen politiek voor te bedrijven, want ook bedrijven doen niet veel meer dan wat bedrijven. En wrijven zich zichtbaar in de handen, wanneer zij worden geconfronteerd met zwarte cijfers, die voorheen rood waren gekleurd.

Om maar weer eens een greep in het verleden te doen. Neen, verwacht vandaag niet te veel, ieder heeft recht op een kindsdeel en waar de erfenis staat te wachten, is droefenis ook alweer verleden tijd. Tenminste, het kan ook zo zijn dat je bij leven al het een en ander weg gaat geven. Maar ook dat is niet altijd vanzelfsprekend.

Want wie is degene die daarop zit te wachten.

Ik niet, jij wel?