Horizontaal, verticaal, diagonaal.

Horizon, vertizon… een vondst van Jan Meurs. In het kader van het fotocafé gebeuren. Altijd wel in voor wat anders en zijn betoog loog er niet om. Dat wil zeggen dat we met een landschap en de zee zoveel mogelijk proberen om deze horizontaal in beeld te brengen, maar dat er ook fotografen zijn die daar letterlijk van afwijken. Te denken valt aan Kadir van Lohuizen, terwijl Ed van der Elsken daar ook niet voor schroomde. Het ging immers het beeld dat werd vastgelegd. Daardoor een boeiende avond achter de rug en op het laatst was daar toch nog een verrassing. Met Vertizon in het achterhoofd worden we uitgedaagd om daar een abstracte vorm aan te gaan geven. Abstract in de schilderkunst is een vaststaand feit, abstract met vertizon in het achterhoofd in de fotografie geeft de gelegenheid om alle remmen los te laten. Ga je voor macro, zoek je geen enkel verband of laat je je simpelweg leiden door dat wat je in jouw beeld tegenkomt.

En dan de vraag: wat beoog je daar in hemelsnaam mee? De kijker in verlegenheid brengen? De bezoeker op een dwaalspoor te zetten. Hoogdravend zoeken naar een antwoord op de vraag die nooit gesteld wordt? Immers een ongestelde vraag zal nooit een antwoord krijgen. En waar het in de Tweede Kamer voor een deel rood is dat door die kamer vliegt, blijft het immer die ongestelde vraag. En wordt het mogelijk een Bonte Bal, nadat de oppositie wederom de vraag wel heeft gesteld. En vliegt de ene Staatssecretaris na de andere het Kabinet uit. Geenszins een ‘couleur locale’, het geeft wel te denken. Anders dan voorheen, maar niet veel anders dan anders. Men blijft stoeien met gelden, wat voor de een geldt, geldt weer niet voor de ander. Van 6 naar 9 en de overige worden met 21 % opgescheept. Dat de Horeca nog aan het bijkomen is van de Corona, een bijkomstigheid. Dat lezen en rekenen ook kunnen rekenen op een hoofdpijncrisis, er kunnen immers nog vele crisissen bij.

Of wordt het meervoud crises?