HET is!

Als het niet anders kan, dan moet het maar zo. Maar als het zo is zoals het is, kan het haast niet anders. Want neem nu een willekeurig gezelschap dat zich verzamelt in Amsterdam Noord te weten op de voormalige terreinen van de Nederlandse Dock en Scheepswerf Maatschappij, waar de lege hallen een totaal andere invulling hebben gekregen. En dat die groep gewapend met verschillende fototoestellen, dat wil zeggen met zowel analoog en digitaal zich uitleeft op alles wat de moeite waard is om vastgelegd te worden.

En het weer het als zodanig het geheel nog weet aan te kleden. Dat wil zeggen dat hagel en regen, dat plassen zich openbaren en dat op dat voormalige terrein ook nog verschillende drank- en eetgelegenheden zijn te vinden, dan kan het haast niet anders dan dat een deel van de fotocafegangers daar te vinden zijn. Dat zowel Ton als Jan zich uitstekend lenen om de toegankelijkheid te bewerkstelligen. De een met een aangepaste fiets en anderen voorzien van een pet dan wel een muts. Want het is en blijft Nederland. De ponten heen en weer varen over het IJ en dat er voldoende gelegenheid is om met de laatste ‘opdracht’ van Sophie aan het werk te gaan. Neen, van een opdracht kan geen sprake zijn, hooguit een suggestie met een cliche aan de haal te gaan. En die zijn voldoende voorhanden, dan wel via de lens op een kaartje terecht te komen. Dat het anders kan, dat moet nog gaan blijken. Mijn eerste kleurenrolletje is vol, en voor het tweede deel staat zwart/wit op het negatief.

Maar ook Ton komt alsnog aan bod, met zijn bomen en struiken. Ook dat toont de neiging om uit de hand te gaan lopen en ook daar moet ik het mogelijk resultaat op termijn onder ogen zien. Al met al zeer de moeite waard en het gegeven dat ook Sietse van de partij was…

Met dank aan Martin die als een vrijwilliger van de ‘Zonnebloem’ ons zowel heen als terug vervoerde!