Het gaat wel

Besluiteloos. Dat zou een aardige omschrijving kunnen zijn bij het gevoel dat ik momenteel heb. Lusteloos kan daar een aanvulling op zijn en wanneer je deze twee woorden met elkaar combineert, ontstaat er een wat discutabele situatie. Zit ik momenteel wel lekker in mijn vel? Waarschijnlijk niet. Tenminste niet in het beeld dat ik voor ogen heb. En waar de aanleiding niet direct te benoemen valt. Wilde haren kwijt, weinig energie en over het geheel genomen is ook mijn eetlust voor een deel verdwenen. En dat baart zorgen!

Zeker wanneer ik refereer aan de situatie van gisteren. Er wordt aan de deur gebeld. Er wordt op het raam geklopt. Er wordt wederom op de deur gebeld en op het raam geklopt. Ik haast me uit bed, weet de voordeur te openen waar een bezorger staat te wachten. Maar ik weet zeker dat ik niets heb besteld. Sluit de voordeur om even later door ‘mijn hoeven te zakken’ glijdt met mijn rug langs de deur van het toilet en kom op mijn kont in de gang terecht. De bezorger is hier getuige van en neemt contact op met de buurvrouw. Een kordate dame die mij door de brievenbus vraagt of het wel met mij gaat. En ik antwoord dat het gaat. Zij vertrouwt het echter niet en maakt de voordeur open, helpt mij overeind en geeft me een arm om vervolgens op de bank te kunnen gaan zitten. Om vervolgens contact op te nemen met Ria, die op dat moment in Broek verblijft. Zij spoedt zich naar huis en ik ben nog niet direct van de schrik bekomen. Maar niet veel later gaat het wel weer. Neen, ik was niet duizelig, neen ik was niet warrig in mijn hoofd maar of ik compleet helder was, daar kan ik geen antwoord op geven. Mogelijk dat mijn evenwicht voor een moment uit evenwicht was, ben niet weg geweest en had daar ook geen plannen voor. Geeft dit reden voor zorg? Misschien wel. Moet ik wat meer op mijn voedingspatroon gaan letten? Wel degelijk een aandachtspunt. En waar mijn helderheid van geest weinig van me vraagt, zou mijn lichaam ook wat meer aandacht kunnen krijgen.

Heb ik toch een goed voornemen!