Gelukkig leven!

Het kan natuurlijk nooit genoeg zijn! Orde gaan scheppen in een volgepropt huis. Een verhaal dat mij wel aanspreekt, hoewel ik niet kan zeggen dat ons huis ook volgepropt is. Nou ja, bij wijze van spreken dan. De zolder staat vol en ook het kleien kamertje biedt niet de ruimte voor een logeerpartij. Vaak zijn het alleenstaanden die zich overladen met spullen die anderen als onbruikbaar weggooien. Grof vuil komt wat later dan dat de morgensterren al op pad zijn geweest. Soms kom je spullen tegen waarbij je denkt hoe is het Godsonmogelijk dat men dit wegdoet. Of wat te denken van een uitspraak als volgt: ‘Da’s het fijne als je het verkloot in dit kutleven, dan kun je dit doen. Ik leef van deze zooi.’ Of die andere uitspraak: ‘vrienden en familieleden zeggen wel eens tegen me, wat moet je toch in die stinkhuizen. Maar ik zie dat niet.’ Voorheen noemde men deze mensen paradijsvogels, maar ook dit begrip verdwijnt zo langzamerhand naar de achterhoede. Mensen die buiten de lijntjes kleuren, andere paden bewandelen dan voorhanden zijn of zich op een andere manier anders manifesteren. Waarbij het de vraag kan zijn in hoeverre hun brein is aangetast. Of deze mensen anderen tot last zijn blijft de vraag.

Om op die andere vraag maar geen antwoord te hoeven geven: gelukkig leven!