Geen sambal bij!

Altijd weer bekoorlijk wanneer iemand mij attendeert op het gebruik van sambal. Nu weet ik wel dat ik voor het eerst sambal ooit in Groningen heb genoten, in het bijzijn van mijn Oom en Tante en dat het sinds die tijd nogal gebruikelijk is geworden dat de sambal als zodanig onderdeel van het geheel is geworden. Te pas en te onpas wordt de sambal in diverse gerechten naar voren gebracht. In de snert bijvoorbeeld, vanzelfsprekend bij de nasi dan wel bami of wanneer er weer eens babi pangang op het menu komt te staan. En dan te bedenken dat mijn vriend in Den Haag de moeite neemt om zich door middel van het Wereld Wijde Web zich te gaan verdiepen in het fenomeen van sambal. Zonder daar direct met een ‘bij’ op te gaan reageren. Want ook de Chinees in de Mare heeft de tent moeten sluiten, hetgeen niet direct bevorderlijk is voor de economie. Geen goedgevulde loempia, geen Tjap Tjoy en ook de Foe Yong Hai valt niet meer op de buik te schrijven. Met andere woorden: ik doe het maar met opgebakken zuurkool, hoewel Gado Gado ook tot de mogelijkheden had kunnen gaan behoren. Neen, van een overmatige trek is geen sprake, van honger die gestild moet worden ook al niet en wanneer het aan mij ligt, waag ik mij vandaag aan de Mosterdsoep van mijn zus. Zowaar op vegetarische basis, opdat ik toch een bijdrage lever aan die partij welke zich voor laat staan op dat andere welzijn. Geen idee heb hoe of een vegetarisch kippegehackt zich manifesteert, laat staan dat een frikandellus zich als een Lemniscaat manifesteert.

Om maar een dwarsstraat naar voren te gaan brengen!