Gedonder.

Geen gezeik, iedereen rijk! Maar dat is bepaald uit een andere tijd. Toen van Kooten en de Bie het nog voor het zeggen hadden. Toen ook geluk nog heel normaal was, en de duiven op de Dam werden bezongen. Maar tegenwoordig is van alles zwaar beladen, dien je je woorden op een weegschaaltje te leggen of ze eerder in te slikken voordat je ze uitspuugt. Laat staan dat je het achterste van je tong laat zien. Maar wat het tegenwoordig zo bijzonder maakt? Uitzendbureaus die ZZP’ers zonder enig diploma in de zorg werkzaamheden laten doen. Geeft het BIG register dan geen duidelijkheid? Dat je ingeschreven staat, dat aan jouw bevoegdheid en bekwaamheid niet hoeft te worden getwijfeld. Of wat te denken van juist die malafide bureaus die niet in staat zijn om het kaf van het koren te scheiden. Neen, natuurlijk niet. Daarom zijn het ook malafide bureaus. En hoe is het dan gesteld met bonafide bureaus? Zijn die nog in staat om datzelfde koren bij te staan? Dat dit ook weer leidt tot het versterken van het toenemende wantrouwen doet bepaald geen deugd. En om het geld? Daar hoef je bepaald geen wonderen van te verwachten. Dat is en blijft nog steeds beneden een bepaald peil. Of je moet het hebben van die onregelmatigheid. Diensten draaien in avond en nacht. Wat wel verdween is dat in onze tijd een nachtdienst uit 7 nachten bestond. En dat er toen sprake was van een vanzelfsprekendheid. Je wist niet beter en het gaf aan het einde van de maand weer wat meer speelruimte. Want die onregelmatigheid werd wel voor een deel gehonoreerd. Dat er toen ook nog weleens een pilletje verdween, ach ook dat werd vaak met de mantel der liefde bedekt. Want het was niet alleen een beroep, er zat ook nog dat andere woord in verscholen!

Noem het echter geen roeping, dan loop je de kans dat het in de glazen begint te donderen!