En toch…

verwondert het mij nog steeds wanneer zij weer andere paden gaat bewandelen. Neem nu bijvoorbeeld het vangen van een ziel van een individu in een beeldje van zo’n 15 centimeter. Misschien is het woord vangen niet op z’n plaats en geeft modelleren een beter beeld. Dat neemt niet weg dat zij geregeld met uitdagingen aan het werk gaat en heeft het er veel van dat zij de uitdaging met een bordje verboden toegang meer op haar pad valt dan dat er geen bordje te vinden valt. En wanneer je dit dan weer vergelijkt met een perceel waar dat bordje niet zichtbaar is, blijkt vaak dat de bomen, hagen en struiken niet veel verschillen van dat verboden toegang bos. Uitdagingen gaat zij bepaald niet uit de weg, nu zij onderdak heeft gevonden in Het Huis met de Pilaren, waar haar ovale kunstwerken nog meer tot hun recht gaan komen. Maar helaas, ook vandaag had ik niet het genoegen haar daar te ontmoeten. En tegen de tijd dat wij in Bergen arriveerden liep het al tegen de klok van vijf uur. Waarbij de restaurants zich openstelden om mensen te ontvangen, de galeries echter de deuren sloten.

Je kunt niet alles vanzelf hebben.

Morgen weer met beelden. Voor nu genoeg!